Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przygrywka
Ranek.Muszęiść.Czasnagli.Pospieszniewiążębuty.Czy
jeszczezdążęnadworzec?Pękasznurówka.Właśnie
teraz,gdytaksięspieszę.Szukamnowej,drżącymi
palcamiprzeciągamprzezoczkowbucieimocnowiążę.
Butsiętrzyma.Wychodzę.
Banalnahistoria,jakichwielewciągudnia.Błahostka,
pozorniebezznaczenia.Takjużmusibyć,żesznurowanie
butów,podobniejakwszystkiecodziennedrobiazgi,
zawszezabierazadużoczasu.
Drobiazgi?
UczeńsłynnegożydowskiegokaznodzieiMaggida
zMiędzyrzecapozostawiłposobietakiezdanie:„Nie
poszedłemdoMaggida,żebystudiowaćuniegoTorę,
tylkożebypopatrzeć,jaksznurujebuty”.
Inaglewidzęfilmwzwolnionymtempie.Słynny
mędrzecwiążebuty.Uczeńsięprzygląda.Żadenznich
sięnieodzywa.Wkażdyruchmistrzauczeńwpatrujesię,
jakbypatrzyłprzezlupę.Przyglądasięuważnie,żebynic
nieuszłojegouwagi.Pozwala,byporuszyłogoto,
cowidzi.Nieinteresujegoabstrakcyjnanauka,lecz
konkretneżycie.Szukaspotkaniazczłowiekiem,który
żyjetym,cogłosi.Manadzieję,żeobserwującpraktyczne
czynności,pozna,coMaggidaporuszaipodtrzymuje.
Iwie:byćmożepodczassznurowaniabutówodkryje
więcejztajemnicyżycia,niżstudiującświętepisma.
Jakmistyksznurujebuty?Uczeńtegoniezdradza.
