Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jakpowszechnejestwychowaniedwujęzyczne?
Dzieciucząsiępierwszegojęzykawsposóbnaturalny,poprzezkontaktyzeswoimitroskliwymi
opiekunami,niejestdotegopotrzebnesformalizowanenauczanie.Abynauczyćsiędrugiegojęzyka
(lubtrzeciego),niesąkoniecznespecjalnezajęcia,wystarczyodrobinazmysłuorganizacyjnego
iwyczuciapostronierodziców.
Wwielukrajach,szczególnietakichjakStanyZjednoczone,gdziekulturajestopartanajednym
języku,panujeprzekonanie,żewychowaniejednojęzycznejestnajbardziejnaturalne.
Wrzeczywistościjednojęzycznośćniejestbynajmniejnormą,alewyjątkiem.Wbardzoniewielu
miejscachnaświecie–jeślitakiewogóleistnieją–ludziemogążyćwzupełnejizolacjiodinnych
ludówikultur.Napodstawieburzliwejdyskusji,jakatoczysięwamerykańskiejprasie,można
wyciągnąćwniosek,żeStanyZjednoczonesąkrajemjednojęzycznym.Tymczasemprzedkolonizacją
przezEuropejczyków,atakżeiponiej,mówiłosięinadalmówiwielomajęzykami,niekoniecznie
tylkojęzykiemangielskim.
InformacjatamożesięwydaćAmerykaninowizaskakująca,alewskaźnikzróżnicowania
językowego(
linguisticdiversityindex
)–przybliżonyindykatorliczbyjęzykówużywanychprzez
obywatelidanegokraju–wynosiwUSA35procent1.Oznaczato,żewcaleniejestontakiniski
wporównaniuzinnymikrajami;sytuujesięwśrodkutabeli.JestonjednakniższyniżwKanadzie(55
procent),alewyższyniżwdwóchtrzecichkrajóweuropejskich,takichjak:Francja,Niemcy,Grecja,
WielkaBrytania.Wynikitewskazują,żewUSAmieszkawięcejosóbdwujęzycznych,niżsięnaogół
sądzi.Wedługpowszechnegospisuludnościz2000roku,wStanachZjednoczonychmówiłosię
wtrzystujęzykach,a20procentAmerykanówużywałonacodzieńjęzykainnegoniżangielski(około
11procentpopulacjitegokrajuurodziłosiępozajegogranicami).Wielojęzycznośćjestzatem
rzeczywistością,faktem,zktóregokażdarodzinamożeczerpaćkorzyści.
WieleosóburodzonychpozaStanamiZjednoczonymiprzyznaje,żewichojczyźnieznajomość
więcejniżjednegojęzykajestpostrzeganabardzopozytywnie.Rodzicewręczdążątamdotego,aby
ichdziecimiałykontaktzinnymijęzykami,abynauczyłysięichnapoziomieporównywalnym
zjęzykiemojczystym.JęzykoznawczyniAntheaGuptapodajeprzykładIndiiiSingapuru,gdzie
większośćrodzicówużywawdomuwymienniedwóchlubtrzechjęzykówioczekujeoddziecitego
samego.Wedługniejdziecko,któreidziedoszkoływtychkrajachiznatylkojedenjęzyk,jest
uważanezawyjątek.
WwielukrajachdziecirozpoczynająformalnąnaukęjęzykówobcychwcześniejniżwUSA,anawet
zanimobejmiejeobowiązekszkolny.Częstooddawanesąpodopiekęosób,któreucząichinnego
językaniżtenużywanyprzezichrodziców.Rodzinydecydująsięnieraznawyjazdzagranicę,aby
ichdziecimogłyobcowaćzodmiennąkulturą,osłuchaćsięzinnymijęzykamiiwtensposóbobudzić
wsobiechęćdonauki.Rodziceciżywiągłębokieprzekonanie,żeobcowaniezdrugimjęzykiem
wdzieciństwieuczynizichdzieciosobybogatszeduchowo.Cisamirodziceniemogąsięnadziwić,
żeto,codlanichjestoczywisteinaturalne,częstopodawanejestwwątpliwośćwamerykańskiej
prasie.
Korzyścizdwujęzycznegowychowania.Dlaczegosięzdecydowali?
Dlaczegotopolubili?
JaneMerrill,autorkaksiążki
BringingUpBabyBilingual
,zadajepytanie:Czywychowującdzieci
naosobydwujęzyczne,robimytodlanichczydlasiebie?Najciekawszewtympytaniujest–jej
zdaniem–to,żeodpowiedźjestkompletnienieważna.Zarównodzieci,jakirodziceodnosząkorzyść
zdwujęzycznegowychowania.
Niecopóźniejodwołamysiędowynikówbadańnaukowych,abywskazaćnadobroczynne
