Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wdomupełnymcierpiącychduszpojawiłasięjej
matka,64-letniaSophieSeymour,którazdużym
poświęceniemzajęłasięwnuczętami.Byłajedynąchyba
osobą,któraodmomentuichprzyjścianaświat
oferowałaJaneiPeterowitrochęciepła.
PokilkutygodniachstanFrancespoprawiłsięnatyle,
żezezwolonojejwasyściepielęgniarkinakilkugodzinne
wizytywdomupodczasweekendów.Janewcaleniebyła
pewna,żeczujesięztegopowoduszczęśliwa.
„Taknaprawdę,tochybaniekochałamswojejmatki
–zwierzyłasiępolatach.–Byłaostrajaksztylet,zimna
jaklódichybateżmnieniekochała.Częstowyobrażałam
sobie,żemójojciecożeniłsięzinnąkobietąiżetoona
jestterazmojąmatką.Zwyklebyłatooglądana
nakinowymekranieKatharineHepburn”.
Trzeciezkoleiodwiedzinymiałymiejscewdrugą
sobotękwietnia.Siedzieliwszyscy,toznaczyJane,Peter,
ichbabkaimatkaoraztowarzyszącajejpielęgniarkaprzy
stolewsalonie,kiedyFrancespowiedziaławpewnym
momencie,żemusisięudaćdotoalety.
Pokilkuminutachpielęgniarkazorientowałasięjako
pierwsza,żepaniFondaposzłazupełnieniepotrzebnie
dotoaletynapiętrze,zamiastdotejnaparterze.
Opowieścichorejnatematodebraniesobieżycianiebyły
tajemnicą,więczaniepokojonapobiegłanatychmiast
zanią.Franceswyciągałaakuratzszafkimałepudełko
zręczniemalowanej,chińskiejporcelany.
–Topudełkojestdlamniebardzocennąpamiątką
–powiedziała.–Chciałabymjezabraćzesobą
doszpitala.
