Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wykładytemogąbyćimpulsem,przestrzeniąodniesienia,
punktemwyjściadonamysłu,alenaukazawodumusiraczej
przebiegaćwedługreceptyArystotelesa,którytwierdził,że„uczymy
sięrobićcoś,robiącto”.Wykładymogąbyćtylkopodstawą
doformułowaniaidyskutowaniaproblemów,potemprojektowania
własnychpomysłówzajęćirozwiązań,niejako„nasucho”,
bywkońcusprawdzaćje„wrealu”,więcwszkolnejrzeczywistości.
Zgodniejednakzwłasnąwiedzą,anieprzezproste,bezrefleksyjne
naśladowanietego,coijak„zawszebyło”aniteżprzezrównie
bezrefleksyjnewprowadzaniedziałańnazasadzie„rób,coś,mów
coś,ruszajsię”.
Przykładykonkretnychrozwiązańprezentowanewtych
wykładachdotycząróżnychetapówedukacyjnych,cooznacza
możliwośćwyborustosownychszkiców,zawszejednakwramach
tejsamejfilozofiikształcenia.Więcejprzykładów,wręczcałeich
ciągimożnazaśobserwowaćwodpowiadającychtejkoncepcji
podręcznikach(zob.Bibliografia).
Dobrzejestprzytympamiętać,żeprzysugerowanym
tuprojektowaniuprocesuedukacjidlainnychmusisięuruchamiać
wszystko,costanowiłoprzedmiotwłasnychstudiówwramach
innychniżmetodykaprzedmiotów,anadtoprzekładaćwłasną
wiedzęnatakiezadania,którepozwoląuczniomdokonywać
istotnychrozpoznańwotaczającymświecieinaczejniżnasposób
strasznychmieszczanzwierszaJulianaTuwima.
Wprzyszłości,jakodopełnienietejksiążki,mamnadzieję
zaprezentowaćczytelnikomskryptobejmującyzadaniaiprojekty
dosamodzielnegoopracowaniawwynikulekturyprzedstawionych
wykładów.
