Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wykonywałrysunkoweilustracje,dowodzącswych
zdolnościartystycznych.Pionierskieopracowania
badaczaamatorabudziłykontrowersje,alezyskały
uznanieczęściprofesjonalistów.Zkońcem1929roku
zostałczłonkiemTowarzystwaNaukowegoZagłębia
Dąbrowskiego.Jedyniewniemieckiejhistoriografii
zokresuhitleryzmunazywanogo„gloryfikatorem
kulturyżydowskiej”,gdyżtejznaczącejprocentowo
grupiemieszkańcówZagłębiapoświęciłsporouwagi
(zwłaszczawtomie:
OpowieścihistoryczneoŻydach
znadPrzemszy
–miałwówczaskorzystaćzożywionych
kontaktówzrodzinamiMejtlisów,Blumenfeldów,
Żmigrodów,PachterówiWeinrebów).
Tużprzeddrugąwojnąświatową„wniejasnych
okolicznościach”–podobnobyłykłopotyzrozliczeniem
subskrypcji–przyjechałprawdopodobnienajpierw
doKrakowa,apotemdoTarnowa(żonaidzieci
mieszkalijużwtymczasiewKrakowie).Wedługjego
biografa,AndrzejaSzymczyka:„Prowadziłtam
prywatnebiuro[pośrednictwa].Amatorskozajmował
sięmalarstwem”(choćniechciałnawetobejrzećprac
syna,podówczasstudentaAkademiiSztukPięknych).
WedługZdzisławaKantora„częstomożnagobyło
spotkaćzaklawiaturąorganówkościołakatedralnego
NMPanny”.Wziąłudziałjakoochotnikwkampanii
wrześniowej,apoklęscepodjąłdziałalność
konspiracyjnąwZwiązkuWalkiZbrojnej.Zakolportaż
gazetypodziemnej„PolskaŻyje”zostałaresztowany
przezhitlerowców8grudnia1940roku.Podługim
pobyciewtarnowskimwięzieniu20lutego1942roku
trafiłdoniemieckiegoobozukoncentracyjnego
Auschwitz.Zostałnumerem22695.Wobozienie
przetrwałnawetdwóchmiesięcy.Urzędowe
zawiadomienieośmierciMarianaKantora-Mirskiego–
wwyniku„atakuserca”–dotarłodorodziny4kwietnia
1942roku(teksttegoniemieckiegodokumentubędzie
