Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
T.Dołęga-Mostowicz,„KarieraNikodemaDyzmy”,Warszawa2015
ISBN978-83-7798-148-1,©byBELStudio2015
–Jakąprzysługę?–zdziwiłsięDyzma.
–Ach,jasięnienarzucam,alegdybywielceszanownypantylkozechciał
taknaprzykładprzedstawićmniepanuministrowi,odrazuinaczej,uważapan,
zacząłbymnietraktować,zetonibyzprzyjacielskiejrekomendacji.
–Zprzyjacielskiej?–zdziwiłsięszczerzeDyzma.
–Hę,hę,hę,niechsięszanownypanniezapiera.Samsłyszałemrozmowę
panów,staryjesteminiedowidzę,alesłuchmamdobry.Jużjaręczę,żejakpan
mnieprzedstawi,jakpannaprzykładpowiepanuministrowi:nDrogipanie
ministrze,pozwól,żeciprzedstawięmegostaregodobregoznajomegoLeona
Kunickiego!…”O!Tozupełniecoinnego…
–Ależ,panie!–protestowałDyzma.
–Jasięnienarzucam,jasięnienarzucam,hę,hę,hę,alebyłbymstokrotnie,
nostokrotniewdzięczny,acóżtopanakosztuje?
Wtemotwartodrzwidosąsiedniejsali.Zrobiłsięruch,lekkitłokprzy
drzwiach.MinisterJaszuński,mijajączdwomapanamiDyzmęiKunickiego,
uśmiechnąłsiędoDyzmyirzekłdotowarzyszy:
–Otonaszbohaterdzisiejszegowieczoru.
KunickiniemalpopchnąłDyzmęizgiąłsięprzedministremwukłonie.Nie
widzącinnegosposobu,Dyzmawypalił:
–PozwolipanministerpoznajomićsięzpanemKunickim.Tomójstary,
dobryznajomy.
Natwarzyministrawyraziłosięzdziwienie.Niemiałjednaknawetchwili
czasunaodpowiedź,gdyżKunicki,potrząsającjegoręką,wybuchnąłcałąty-
radą,jakitojestszczęśliwyzpoznaniatakznakomitegomężastanu,któremu
ojczyzna,aspecjalnierolnictwo,ajeszczebardziejleśnictwo,madozawdzięcze-
nia,żedogrobuniezapomnitejchwili,bosam,jakorolnikiprzemysłowiec
drzewny,umiecenićwielkiezasługinatympolu,żeniewszyscy,niestety,pod-
władnipanaministrazdolnisązrozumiećwielkiejegomyśliprzewodnie,ale
natojestzawszerada,żeon,Kunicki,zaciągnąłniespłaconydługwdzięczności
wobeckochanegoiłaskawegopanaDyzmy,któryraczyłgoprzedstawić.
Potoksepleniącejwymowypłynąłtakwartko,żeminister,corazbardziej
zdumiony,zdołałjedyniewymówić:
–Bardzomiprzyjemnie.
Gdyjednaknatarczywystaruszekzacząłmówićolasachpaństwowych
wGrodzieńszczyźnieiojakichśtartakach,które…–ministerprzerwałsucho:
–Niechżemipanpozwoliniezajmowaćsiętymisprawaminaraucie.Inaczej
niemiałbymcodorobotyurzędującwministerstwie.
PodałrękęDyzmie,Kunickiemuskinąłgłowąiodszedł.
15
