Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AdrianWidram
„Kepusie”,tomII
wydanie1.,grudzień2013
www.goneta.net
—Awybranegomateriałuużywalidobudowyogromnychkompleksów
podziemnych,którychstropysątakwytrzymałe,żeniepodpartefilarami,utrzymują
iswójwłasnyciężar,ijeszczeciężarleżącychnanichwarstwziemizewzniesionymi
napowierzchnibudynkami.
—Cośwstylumetropoliizbudowanejzgliny—dopowiedziałaDimona.—
Dokądchcesziść,Fermionie?
—Wracamy—odpowiedziałzdecydowanie.
—Wyjdziemywtakimraziebramązachodnią.Chodźmy—odpowiedziałza
DimonęMezozaur.
Przechodziliprzezmiastoporośniętepalmamiikaktusami.
—Jakośmarnierosną—stwierdziłMezozaur.—Ijakiesąsłabe.
—Ziemiadośćtuubogawskładniki,aiopadydeszczusąturzadkością—
dodałaDimona,poprawiającswojewłosy.—Wiesz,żepalmypotrzebująstulitrów
wodydziennie?Nicdziwnego,żesąconajmniejojednątrzeciąmniejszeodtych
rosnącychwnaszychmiastach,gdzienawadnianiejestsztuczne.
Tużprzywyjściuzbramystałmałyżółtydomek,doktóregoweszli.
Wkamiennymstropiemimoupływutylutysiącleciniebyłożadnejszczeliny.Budowla
byłasolidna.ZarównoMezozaur,jakiDimonachcielidokładnieobejrzeć
budyneczek,aleFermionwpatrywałsięwnichwyczekująco.
—Co,nierozejrzyszsię?—spytałMezozaur.—Chodź,pokażęcimiejscowe
osobliwości.
—No,dobrze,prowadź—zgodziłsię,alenieukrywałzniecierpliwienia.
—Co?Kolorekdomkunieodpowiada?—dodałaDimona.
Usłyszelijakiśnieprzyjemnyhałas,ażsięwzdrygnęli.
—Coto?—szepnąłwystraszonyFermion.
—Pewniewiatr.Idziemy—zakomenderowałaDimona.
—Alegrzeje.Jaktylkodotrędosamochodu,towłączęklimatyzacjęna
maksimum—wysapałFermion,stojącwyprostowany,wpatrzonywruinęmuru.
Ruszylinapołudnie,naporośniętygigantycznymikaktusamipagórek,który
wyglądałniczymskalistawyspapośródczerwienipiaskupustyni.Tamwcieniu
kłującychroślin,spożywająposiłek.Potemobchodzątęswoistąwyspę,skaczącze
skałynaskałępośródwielkichkaktusów.Widokizwyspyrozpościerałysięwkażdym
11
