Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
Kłopotyzdorosłością
współczesnemiastobudowanejestzmyśląosinglach,indywidualistach-tego
typuzdaniamożnaprzeczytaćwpopularnychpismach.Wdzisiejszychczasach
corazczęściejzauważasię,żerodzina,zwłaszczadzieci,bywajątraktowanejak
przeszkodanadrodzedoszczęścia.Młodziludzieodwlekająpodjęciedorosłych
ról,wiążącychsięzodpowiedzialnościązadrugiegoczłowieka,takichjakzałoże-
nierodzinyiwychowaniedzieci.Natomiastbardzodobrzeradząsiebiezrolami
związanymizżyciemzawodowymispołecznym.Mówisię,żedzisiejsidoroślisą
zdecydowaniebardziejskupieninasobieniżjeszczekilkadekadtemu(Banasiak-
-Parzych2014).Wydajesię,żechętniejpodejmująrole,któredająperspektywę
szybkiejsatysfakcji.Unikająoninatomiasttakichról,którewymagająwysiłku,
budowaniagłębokichidługotrwałychrelacji,aperspektywasukcesujestodległa
iniepewna.Spowodowałoto,żerodzinaprzestałabyćdlamłodychludziatrakcyj-
nainiejestjużcelemnadrzędnym.
Niemowlęijegorodziceodpierwszychchwilżyciabudująmiędzysobąrela-
cje,któretworząkontekstrozwoju.Napoczątkudziejesiętojedyniezapomo-
cątzw.intersubiektywności.JesttoterminwprowadzonyprzezC.Trevarthena
iodnosisiędowystępującegowśródludziwzorcawspólnejświadomościswoich
myśliiuczuć,aopartyjestnaskupieniuuwaginawspólnymprzedmiocie(za:
Schafer2010).Początkowodziejesiętozapomocąkierunkuspojrzenia,gestu,
wskazywania,anastępniewsposóbwerbalny.Zczasempojawiasięnaprzemien-
nośćkomunikacjiizachowaniekorygowanejestzewzględunacel.Jesttopo-
czątekzaangażowaniawkomunikacjęintencjonalną(Schafer2010).Wrozwoju
konstruktywnychwzorcówrelacjikluczoweznaczeniemająpierwszelatażycia
ijakośćrelacjiwtymczasie.
Zmniejszonenastawienienarelacjęzdrugąosobąmożnazaobserwowaćpra-
cujączdziećmiwwiekuwczesnoszkolnym.Obserwacjetakiewskazują,żedzieci
teczęstonieposiadająnawykupatrzeniawoczypodczasrozmowy.Zdarzasię,że
wczasierozmowynienawiązująkontaktuwzrokowegonawetnachwilę.Czasami,
gdynauczycielwyraźniezwracasiędodzieckapoimieniu,odpowiadaktośzkoń-
casali,niepatrzącnanauczyciela.Uczniowiekomunikująsięjakbybezużycia
wspólnejuwagi.Jakośćtakiejkomunikacjijestniska,treścinietrafiajądoadresa-
tówitrudnozauważyćtuintencjonalność.Powstajechaoskomunikacyjny.Może
tobyćbraknawykudobrejkomunikacjiwynikającyztendencjidorobieniakilku
rzeczynaraz.Wtensposóbpozornieoszczędzasięczas,realnietracijakośćrelacji.
Innymproblememjestwspomnianaintencjonalność,czyliświadomedziała-
nieukierunkowanienaokreślonycel.Każdedziałaniezwiązanejestzezdobywa-
niemiprzetwarzanieminformacji.Ostatnielataobfitująwniespotykanewludz-
kiejhistoriizmianywtejdziedzinie,mówisięorewolucjiinformacyjnej.Efektem
tegojestglobalizacjaizmianatempażycia.Wszystkotoprzeznieograniczony
ilościowodostępdomniejlubbardziejobiektywnejinformacji.Rozszerzająsię
poladziałaniapojedynczychosób.Społeczeństwojestcorazlepiejwykształcone.
