Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
KsiążkaKoleżankizBirkenau.Esejopamiętaniujestotym,cozapowiadatytuł:
okoleżeństwiezrodzonymwekstremalnychwarunkachobozukoncentra-
cyjnegoiutrwalanymtam,wniepojętejdlawieluznascodzienności.To
takżeksiążkaopamiętaniu.Wyrosłazpoczuciapowinnościzachowania
irozpowszechnieniaprzekazuojednymzetapówżyciakilkumłodych
dziewcząt,któryzaciążyłnacałejichbiografii,naichtożsamości,atakżena
naszychbiografiach–członkachichrodzin;powinnościodczuwanejprzez
nas–kolejnepokoleniadzieciiwnukówKoleżanek.
TytułoweKoleżankitogrupkawięźniarekKLAuschwitz-Birkenau,
którychścieżkiobozowegożyciakilkakrotnieprzecięłysięwciąguokoło
dwóchlatspędzonychwobozie.Wróżnymczasiemieszkaływjednym
bloku,spałynajednejkoi,razemwyjechałyzOświęcimiadopracywobozie
WolkenburgikilkaznichrazemuciekłoztransportudoDachau,ztowaro-
wegowagonu,namałejstacjiWeidenwNiemczech,naniemiecko-czeskim
pograniczu.Razemteżprzeżyłyjedenznajpiękniejszych,jakmówią,
okresówwswoimżyciu–paręmiesięcycudemodzyskanejwolności,spę-
dzonychwtymmiasteczkupodopiekąamerykańskiegowojska.Niektóre
znichrazemwyruszyływdługą,niełatwąpodróżdodomu.
TylkotrzyzKoleżanekprzekazałyopowieśćoswoimżyciuwięźniarek
iwstrząsającychodczuciachztymzwiązanych.JednąznichjestAlodia
GradekzdomuKokosza,mojaMama,którejwspomnieniaobozowenagrali-
śmywwielogodzinnychrozmowach.DrugąjestLucynaTargońskazdomu
Niścior,najserdeczniejszaprzyjaciółkaMamy,wysiedlone„dzieckoZamoj-
szczyzny”,którejwywiadudzielonypracowniczcePaństwowegoMuzeum
wOświęcimiu-Brzezincezachowałsięwrodzinnychzbiorach1.Trzeciato
1RelacjęLucynyTargońskiejnagraławformiewywiadupracownicaMuzeum
wOświęcimiuJadwigaDąbrowska.Napapierowejwersjiwywiaduwidniejedata
29.11.2002–jesttodataprzesłaniaLucyniejednegozdwóchegzemplarzyrelacji.
7
