Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odmawiałarozszerzeniadziałalnościotenzakres.
–Żywieniewszpitalu?Oszalałaś?Tonajgorszybiznes
cateringowy,jakiistnieje!Państwoniedopłacadotego,przeznacza
nadobęnażywieniedziesięćzłotych!
–Jakdziesięćzłotych?–niezrozumiałaJagna.
–Normalnie.Maszdziesięćzłotychnajednegoczłowiekanacały
dzieńizatomaszkupićproduktyidaćpacjentowiśniadanie,obiad
ikolację.Orazpodwieczorekidrugieśniadanie.
–Zadziesięćzłotych???Tocoonijedzą?Tekturę?
–Nieno,możnacośtamjużwymyślićzatędyszkę.Aleszału
raczejniema,rozumiesz.Apotemitakwszyscynarzekają.
–Aniemożnaprzeznaczyćchociażzpiętnaściezłotych?
–Można,jabymchętnieprzeznaczyłaiczterdzieści.Alektoś
musiałbyzatozapłacić.Aszpitaleniezapłacąaniczterdzieści,ani
piętnaście,tylkodziesięć.
Tymsposobempomysłszpitalnegożywieniazbiorowego,
kurozczarowaniuJagny,upadł.Musiałyzadowolićsięrestauracjąito
nacałkiemniezłympoziomie.Alejaksięniema,cosięlubi…
Jagnaweszłaiodrazuusiadławfotelu.
–Nocześć!Znowumiałamjakiśszalonydzień,atenostatni
pogrzebtomniejużdobił.
–Acosięwydarzyło?–zaciekawiłasięMartaizaczęła
przygotowywaćswojąpopisowązimowąherbatę.
–DziśbyłpogrzebtejpaniBożeny.Takiejnaprawdępotężnej
kobiety…Możesztamwięcejimbiruwrzucić,bocośmniebierze
chyba.
–Anowiem,robiłamdlaniejczterywieńce.
–Nowiesz,jakilkarazyimmówiłam,żebyjąskremować,ale
nie,bopodobnopaniczniebałasięognia.
–Jakognia–zachichotałaMartaipostawiładzbanekdoparzenia
herbatynastole.
–Jakognia–zgodziłasięJagna.–Inaturalniejejnie
skremowali.Alejakprzyszłodźwignąćtrumnęsprzedołtarza,torzecz
jasna,niemogliporadzić.Bochcielisami,synowieiwnuki,
jąodprowadzić.Itaksięszarpali,szarpali,towkońcumówię
domoichchłopaków:noidźciepomóc,nacoczekacie?Natojedna
ztychjejstarychciotekodzywasiętakimfilozoficznymgłosem,ale
wiesz,nacałykościół:„Bożenazawszebyładlawszystkich
ciężarem”.Noizaraztamsiępółkościołaobraziło.Alepowiemci,
żestrachamiałam,żechłopakiniewytrzymająitatrumnarunienadno
