Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
radości!
Amojemunajdroższemumężowi,Jerry’emu–mojejopoce,
najlepszemuprzyjacielowiikumplowiodwędkowania–
dziękujęzacierpliwość,wsparcieiwiaręwemnie,atakże
zautrzymywaniemnienapowierzchniprzezostatnirok,kiedy
mojagłowabyłazatopionawksiążce.Dziękujęzaniezachwianą
miłość,umiejętnośćrozśmieszaniamniedołeznawetpotylu
latach…isetkiobiadównawynos,któreprzeztychponad
czterdzieścilatnaszczęścietrafiłynastół.
Kiedymojedziecibyłymałe,zastanawianiesię,
coprzygotowaćnakolacjękażdegowieczoru,izrobienietego
byłodlamniewyzwaniemolimpijskim.Borykałamsię
zestertamiprania,ponieważmiałamtrudnościzpowiązaniem
pozornieprostychkrokówsortowania,prania,suszenia
iodkładania.Codziennościąbyłobudzeniesięzmokrąstertą
śmierdzącychubrańwpralce,ponieważwieczorem
zapomniałamzaładowaćsuszarkę.Unikałamrozmówprzez
telefon,ponieważjeśliniewidziałamustrozmówcy,nie
mogłamskupićsięnasłowach,amójumysłodpływałstomil
dalej.Mójdombyłzagracony,rachunkipłaconezopóźnieniem,
ajawkółkozadawałamsobiepytanie:„Jakmogęzdobyćdwa
tytułynaukowe,aleniebyćwstaniezłożyćdziesięciu
dokumentów?Cojestzemnąnietak?”.
Odkrycie,żemamADHD,iuzyskaniepomocywtymzakresie
zmieniłomojeżyciewsposób,ojakimnigdyniemarzyłam.Gdy
zyskałamwiaręwsiebie,dowiadującsięwięcejoADHDijego
wpływienamnie,zaczęłamwkraczaćwnowe,ekscytujące
życie,któreobejmowałokwestięzwanąADHD.Dowiedziałam
się,żemojeADHDmnieniedefiniuje,alewyjaśniawielemoich
dziwactwitrudności.Kiedyzobaczyłam,jakbardzozmieniła
się–ipoprawiła–mojarzeczywistość,chciałamdaćnadzieję
innymkobietomzADHD,kobietomtakimjakty,któremogą
żyćwewstydzie,nienawiścidosiebielubczystejfrustracji.
OdpołowylatdziewięćdziesiątychpracujęzdorosłymizADHD
