Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
stanowiskoiżepożądanebyłobyprzywróceniewypłacalności
Niemiecwrazzodpowiednimuregulowaniemkwestiidługu
niemieckiego,zapewniającymwszystkimuczestnikom
sprawiedliwenegocjacje,wktórychuwzględnionobyproblemy
gospodarczeNiemiec1.
Długprzedwojenny,któregospłatyżądanoodNiemiec,
wynosił22,6mldmarek,wliczającwtoodsetki.Dług
powojennyszacowanona16,2mldmarek.
Wporozumieniuzawartym27lutego1953
r.wLondynie2,pierwsząkwotęobniżonodo7,5mld
marek,adrugądo7mld3.Oznaczałotoredukcjędługu
o62,6%.
Cowięcej,wporozumieniustworzonotakżemożliwość
zawieszeniapłatności,pozwalającąnarenegocjacjęjej
warunków,gdybydoszłodoistotnejzmianysytuacji,
ograniczającejdostępnośćzasobów4.
Jakwidać,abymiećpewność,żegospodarkaNiemiec
Zachodnichrzeczywiścieożywisięibędziestanowiła
stabilnyikluczowyelementblokuatlantyckiegowobec
blokuwschodniego,sojusznicy-wierzycielepoczynili
bardzopoważne,wykraczającepozaredukcjędługu,
ustępstwawobeczadłużonychwładziprzedsiębiorstw
niemieckich.Punktemwyjściabyłazasada,żeNiemcy
powinnybyćwstaniespłacaćdługutrzymując
jednocześniewysokipoziomwzrostugospodarczego
ipoprawiającwarunkiżyciaspołeczeństwa.Krótko
mówiąc,chodziłooto,abyspłaciłydługniezubożając
kraju.
Wtymceluwierzycielezgodzilisię,popierwsze,aby
Niemcyspłaciłyzdecydowanąwiększośćdługuwswojej
waluciekrajowej–wmarkachniemieckich–wdewizach
(dolarach,frankachszwajcarskich,funtach...)miałabyć
spłaconatylkoresztazadłużenia.
Podrugie,ponieważnapoczątkulat50.Niemcy
Zachodniemiałyjeszczeujemnybilanshandlowy
(wartośćimportuprzewyższaławartośćeksportu),
wierzycielezgodzilisię,abyograniczyłyimportisame
wytwarzałydobrasprowadzanedotychczaszzagranicy.
Pozwalającnasubstytucjęimportudóbr,zgodzilisiętym
samymnaograniczenieswojegoeksportudoNiemiec.
