Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
POWITANIEZBRONIĄ
Piszęowojnie,aduszęotularosaspokoju.
AndriejPłatonow
Powieścitaksięniezaczyna,aleniepozostajeminicinnego,jak
rozpocząćodtegomiejsca,wktórymterazwłaśniesięznajduję,
umiejscowiwszywtymcelusiebiewczasieiprzestrzenipouprzedniej
weryfikacjizmapąalborozgwieżdżonymniebem;dlawiarygodności
identyfikacjikoniecznejestpodaniewspółrzędnych–jednakczywarto
zawracaćsobiegłowętymiwszystkiminawigacyjnymizawiłościami,
jeślisięnigdysiebieniezgubiłoidośćdokładnieznasiękierunek,
wktórymzamierzasięruszyć?Wartojedynieprzyokazjiwyjaśnić
(elementarnie,doktorzeWatsonie),wktórąstronępłynieczas,żeby
przyświecającsobielatarniąDiogenesa,ruszyćwprzeciwną;tak,
panowie,zamierzamiwasdotegozapraszam,bypowiosłowaćpod
prądczasu.
Wpadłemnatenpomysłpiętnaścielattemuzokładem.
–Cozapomysł?
ToDajta,mojażona.Każdyporządnypisarzmusimiećżonę.
Wprzeciwnymwypadkuktobygochwalił?(Żart).Wdobrymczasie
misiętrafiła.Nielubięmonologów.Taksamonielubiędzielićsię
zamiarami–mówićwartojedynieotym,cozostałozrobione;obecna
sytuacjaniestanowiwyjątku,jednakteraztoniejestzwyczajne
wyjaśnienie(żonieiczytelnikom)zamysłówautora,jako
żetoodbywającesięwłaśnieprzedstawienieideiutworujest
jednocześniejegoucieleśnieniem,realizacją.
–Zpoczątkutomiałabyćpowieśćzbudowanaznowel…
–JakTawrijaHonczara?
