Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
W.Jakubowski,S.Jaskulska(red.nauk.),Kulturamediów,ciałoitożsamość,Kraków2011
ISBN:978-83-7587-894-3,©byOficynaWydawnicza„Impuls”2011
18––Częśćpierwsza.Kulturamediówitożsamość––
kiedykolwiektacyistnieli),astająsięodpowiedziąnazróżnicowaneoczekiwania
uczestnikówżyciakulturalnego,niejesteśmybowiem„tacysami”
.Współczesny
uczestnikkulturybardziej„wybiera”niż„odbiera”serwowanepropozycjerepertu-
arowe.Toupodobaniaodbiorcówdecydująopopularnościposzczególnychpro-
gramów.Różnorodnośćproblematykipodejmowanejwmediachodzwierciedla
wielośćobecnychwnichdyskursów,rozmaitośćgrupspołecznych,którewnich
biorąudział.
Traktowanieprzestrzenimediówjako„trzeciegoukładukultury”doskonale
wpisujesięnaprzykładwdebatęnadtelewizją„wektorową”
,wktórejnadawcy
decydowaliocharakterzeemitowanychtreści,czylitzw.paleotelewizją.Widoczny
byłtupodziałnatych,którzymają„cośdoprzekazania”
,itych,którzyówprzekaz
mieli„odebrać”
,na„nauczycieli”i„uczniów”
.Telewizjawtymmodeluopierałasię
naramówce,któraporządkowaładziennyitygodniowyukładtreści.Tenmodel
telewizjiprzechodzidoprzeszłości.
Wodniesieniudoczasówneotelewizjitypologia„trzechukładów”traciswoją
pierwotnąwyrazistość.Neotelewizjazrywazistniejącymmodelemkomunikacji
przezuruchomienieprocesuwzajemnejaktywności,przezciągłeodwoływanie
siędowidzaizachęcaniegodowyrażaniawłasnychopinii.Wtejnowejsytuacji
zerwanazostałakomunikacja„ukierunkowana”
,awidzawyposażonowtrzyrole:
mocodawcy,uczestnikaioceniającego.Przestrzeńtelewizyjnazatracacharakter
intencjonalnegoprzekazu„właściwych”treści,stajesię„przestrzeniąwspólnego
biesiadowania”
,wktórejnajważniejszypunktodniesieniastanowicodzienność10.
Zmieniłasięteżzasadniczopozycjawspółczesnegoodbiorcy,któryprzestał
byćbierny.Dziękinowoczesnymtechnologiominformacyjnymtoondecydu-
jeocharakterze,rodzaju,anawetporzeoglądaniadowolnychprogramów.Nie
jestwięczależnyodnadawcywtakisposób,jakcharakteryzowałatoKłoskow-
ska.Interaktywnycharakterrelacjinadawca–odbiorcawidocznyjestnietylko
wInternecie.Wyposażeniedzisiejszegouczestnikażyciakulturalnegowcyfrowe
urządzeniazapisuobrazupozwalanato,byzarejestrowaneprzezprzypadkowych
świadkówwydarzeniabłyskawicznietrafiałydowiadomościtelewizyjnych,tak
więc–wpewnymsensie–każdyznasmożesięstaćreporterem,kronikarzem
rzeczywistości,współtworzyćprzekaz.
Postępująca„audiowizualizacja”współczesnościzmienianasześrodowisko,
tworzącnowąprzestrzeńedukacyjną.Trudnoniezauważyć,żewspółczesnym
massmediomzarzucasięczęstorezygnacjęzpełnieniawychowawczejmisjioraz
koncentracjęnaludycznychrozrywkachkierowanychdoodbiorcówoniewy-
brednymguście.Ciąglewidocznyjestwpływakademickiegokrytycyzmu,który
postrzegałprodukcjętelewizyjnąjakoprzeciwieństwo„prawdziwejsztuki”
,atym
samymjakocośbezwartościowego.Wświetlestanowisksporejczęścipedagogów
10Zob.F
.Casseti,R.Odin,Odpaleo-doneotelewizji.Wperspektywiesemiopragmatyki,tłum.I.Osta-
szewska[w:]A.Gwóźdź(red.),Pokinie…,Universitas,Kraków1994.
