Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ŁzyCostyiszczęścieLangariki
Sąludzie,którzyrodząsiępodszczęśliwągwiazdą.Bezwzględunato,jakźle
przedstawiasięsytuacja,wiedzą,żezawszemajądobregoduchagdzieśwysoko,pośród
chmur,któryichuratuje.Mogąwypaśćzdziesiątegopiętraiklapnąćtyłkiem
wmiękkimmiejscupełnymzieleni,któreobdarzyichtylkokilkomarozległymi
igłębokimisiniakaminapamiątkę.Albomogąrobićwszystko,comożliwe,abyprzegrać
zawody,aostateczniejewygrać.Iistniejątakżeinni,braciazbractwazłegolosu.
Cokolwiekbyrobili,nicniewychodziimtak,jaktosobiewyobrażalipoprzedniego
wieczoru.Mogąspaśćzpierwszegopiętraizginąćnamiejscu.Albozrobićwszystko,
comożliwe,abywygraćzawodyiostateczniejeprzegrać.Itownajbardziej
dramatycznysposóbzmożliwych.Przykładyobutegotypuludzisąwszędzie,
zakażdymrogiemiwewszystkichdyscyplinachsportu.Równieżwkolarstwie.
W1946rokuVueltadoprowadziładospotkaniadwóchczłonkówklubunieszczęśników:
jedentoManuelCosta,nieznanyKatalończyk,drobnyidelikatny,adrugi–Dalmacio
Langarica,BaskzprowincjiBizkaia,cenionyzawodnik,mocnozbudowanytwardziel.
Wydawałosię,żenaprzekórwszelkimprognozomwygratenpierwszy,aleostatecznie
przegrał;adrugi,faworytodpoczątku,wtrakciezawodówskazywanybyłnaporażkę
wstarciuzrewelacjąwyścigu,leczostateczniezwyciężył,pokonawszydziesiątki
przeszkód,najakienatrafiałnacałejtrasie.JedenidrugizrobilizVuelty
1946emocjonującyipasjonującywyścig,jedenztychznieprzewidywalnym
scenariuszem.
Aprzecieżpoczątekniezapowiadałsięnajlepiej.Wyścigowigroziłanuda,bokandydat
numerjedenbardzowcześniezałożyłkoszulkęlidera–białązczerwonympasem.Świat
kolarskiszybkozdałsobiejednaksprawę,żetęVueltębędziebardzotrudno
kontrolować,ponieważBaskcieszyłsięzprowadzeniazaledwie48godzin,tylebowiem
zajęłoJuliánowiBerrenderoiDelioRodríguezowiprzygotowanienaniegozasadzki,
wskutekczegostraciłponadtrzyminuty.Ananastępnymetapiesytuacjazrobiłasię
jeszczemniejciekawa,kiedyHolenderJanLambrichsniespodziewaniewyrwał
doprzodu,zabierającnaswoimkoleManuelaCostę,którypodczaspoprzedniejVuelty,
wswoimdebiucie,otarłsięopierwsządziesiątkęwklasyfikacjigeneralnej,alektórynie
miałnawetekipy.MógłwprawdzieliczyćnapomocgrupyGalindo,chociaż
wrzeczywistościbyłontylkokolejnymniezależnymkolarzem.
Tamtegodnia,naszóstymetapiemiędzySewilląaGranadą,obydwajodważni–
LambrichsiCosta–mielipokazać,ktoturządzi.Stawiliczoładeszczowiinamecie
o27minutwyprzedziliLangaricęispółkę.Costazostałnowymliderem,mając
22minutyprzewagi,aleniewygrałtegoetapu,którywrzeczywistości…wygrał.Jedyne,
czegozabrakłomudopełnegozwycięstwa,toosiągnięcietegowsposóblegalny,gdyż
sędziowieprzyłapaligo,jakpodczassprintuchwytałsięsiodełkaLambrichsa.Alegorycz
utratyzwycięstwaszybkominęła,gdyCostazobaczyłswojenazwiskonaczele
klasyfikacji.Znajdowałsięnaniejterazniespodziewanyzawodnik,walczący
onajwyższystopieńpodium.
Niktniemyślałonimprzedwyścigieminiewielubyłoteżtakich,którzystawiali
naniegopouzyskaniusporejprzewagipoucieczcenatrasiedoGranady.Atymbardziej
widząctwarzLangariki,którypragnąłzawszelkącenęodzyskaćoddanyzadarmoteren.
Odrabianiestratzacząłdzieńpóźniej,odnoszączwycięstwoetapoweiwykładająckarty
nastół.ChciałwygraćVueltęibyłgotowywykrzesaćostatniąkroplęenergii,jaką
znajdziewnogach.
Dalmaciopróbowałpowtórzyćswojezagranietakżepodczaskolejnychdni,ale
spotkałgopech,któryniechciałgoopuścić.Jeślinieprzebijałoponywdecydującym
momencie,totaodklejałamusięodobręczy,gotującmuspotkaniezpodłożem.Musiał
sięmocno,bardzomocnonapocić,żebyzmniejszyćdystansdoCosty,którydrugiego
dniaodpoczynku,wSanSebastián,jużpo15etapach,miałprawie16minutprzewagi.
Jakibyłproblem?Otóżjegorywal,Langarica,jechałusiebie.AKatalończyknieukrywał
