Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
Wpołowiesierpniatysiącdziewięćsetdwudziestegoroku
przetrzebionyszwadronzIKonnejArmiiSemenaBudionnego
posuwałsięleśnymduktemwstronęLwowa,chcącoskrzydlić
odpółnocydumnepolskiemiasto.Ztyłuzostałyzrównanezziemią
BrodyiToporów,aleprzeprawęprzezBugblokowałaKamionka
Stru​mi​ło​wazsil​nieumoc​nio​nymmo​stem.
Jedenzjeźdźcówwśrodkuszykunapróżnostarałsięznaleźć
wygodnąpozycjęwtwardymsiodle.Gorącesierpniowesłońce
nabezchmurnymniebiepaliłoniemiłosiernie.Chłopakmarzyłołyku
wodyikąpieli,leczniebyłomutodane.Brudnyipostrzępiony
mundurlepiłsiędociała,apoplecachspływałystrużkipotu.
Zawojskiemciągnąłsięniewyobrażalnysmróditylkowartkiewody
Bugumo​głytozmie​nić.
Jeździecmimomłodegowiekubyłnieczułynatrudywojenne.
Przywykłdowielogodzinnejjazdy,dopochrapywaniakoniikociej
muzyki,jakąwydawałwojskowyekwipunek.Czasemskrzywiłsię,
gdyktośzafałszowałnaharmonijce,czasemzanuciłpiosenkę
owrednymkomandirze,któryniechciałpuścićżołnierzyka
naprze​pust​kędoczar​no​bre​wejdziew​czy​ny.
NaglepięcioletniaklaczZwiozdazmłodymjeźdźcemnagrzbiecie
zastrzygłaniespokojnieuszamiiprzystanęła.Cekaemistanataczance
ciągnionejprzezczterykonieakuratśliniłskrętazmachorki,gdy
napółnocnymniebiepokazałysięnadhoryzontemtrzyszareplamki
przypominającebuczącetrzmiele.Zamieniłysięonewkrótce
wpikującesamolotyzbiało-czerwonymiszachownicami
naskrzy​dłach.
Wciągukilkunastusekundwokółoddziałurozgorzałopiekło.Celny
ogieńkarabinówmaszynowychzalbatrosówprzygwoździłszwadron
doziemi.Śpiewzamieniłsięwjękiiobrzydliweprzekleństwa.
Samolotyzawróciłyiponowiłyatak.Taczankęzobsługąszlagtrafił,
niemówiącoporanionychkoniach.Nadodatekniewiadomoskąd
nadjechałwąsatyGruzinnakoniujabłkowitymiidiotycznymi
roz​ka​za​miwpro​wa​dziłdo​ku​ment​nybaj​zel.
Młokosnaznaczonyukośnąbliznąnapoliczkuniemiałzamiaru
trafićpodkule.Zwiozdajakbyznałajegomyśli,boponiosła
gowstronęsosnowegozagajnika.Niepomagałościągnięciewodzów
aniwychyleniesiędotyłuwsiodle,biciepozadzieiszarpanie