Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
Wstęp
historiąnapisanąnanowo.Poczymbrawurowoprzedstawiajedenzmoż-
liwychwariantówtakiejhistoriiwpostacikanonurównoległegoczypara-
relnegoztym,cofunkcjonujejakokanonicznewglobalnycharchiwachte-
oretycznoliterackich.ZłożyłybysięnatenkanonBnieużytki”polskiejmyśli
teoretycznej,czylizapomnianetekstyocharakterzeczęstoprekursorskim
wobectego,coznaneiuznane.
Dwanastępneartykułydotycząkonkretnychutworówliterackich.
OstatniapowieśćJerzegoLimona(MłotnapoetówalboKronikiścię-
tychgłów)towedługElżbietyKonończukkolejnawdorobkutegoautora
warsztatowapowieśćhistoriograficzna,tematyzującametodyorganizacji
ieksponowaniawiedzyoprzeszłościzapośrednictwemhistoriograficznych
metafor-rozmaitychfigurBprzepisywania”heterogenicznychźródełhi-
storycznych−oraz(jakoBinteraktywnahistoriapowieściowa”)angażująca
czytelnikadotworzenianaichpodstawiewłasnychnarracji.Wartykule
domykającymtęczęśćksiążkiMariaTarnogórskaprzypominaoroli,jaką
słynnadylogiaLewisaCarrollaodegrałainadalodgrywawpismachfilo-
zofów(przedewszystkim,choćnietylko,języka),logikówczymatematy-
ków.Autorkapodkreśla,żefunkcjonowanieAlicji…wkulturzenaukowej,
wktórejnonsenstraktujesięjakokategoriępoznawczą,jest-poniekąd
paradoksalnie−bliższeoryginałowiniżliczneliterackieprze-pisaniaCar-
rollowskicharcydzieł,zapoznającealbocałkowicierugującetenaspektopo-
wieścioprzygodachAlicji.
CzęśćdrugątomuotwieraartykułAleksandryChomiukspajającypodej-
ścieteoretyczneztematykąbiograficzną−wspólnądlawszystkichtekstów
zebranychwtymmiejscu.AutorkaskupiasięnabiografiachJanaKochanow-
skiego,czylikolejnychprze-pisaniachopartejnawątłychźródłachhistorii
życiapisarza.Prezentujetebiografienaszerokimtlewspółczesnej,nader
obfitejprodukcjidziełtegogatunku.Rozpoznajestanpolskiejbiografisty-
kijakotaki,wktórymbrakujęćlokującychsięmiędzydwomaskrajnymi
biegunami:próbązrekonstruowaniapełnicudzegodoświadczeniazjednej
stronyiopowieściamieksponującymiplotkarsko-skandalicznywymiarży-
ciorysówbohaterówzdrugiej.ArturHellichzkoleiprzypatrujesięre-kon-
wencjalizacyjnejpraktyceironicznegoprze-pisywaniaokreślonychstruktur
fabularno-kompozycyjnychczymatrycgenologicznychwautobiografiach
iwypowiedziachquasi-autobiograficznych.Jakoswoisteexemplatakiej
praktykiprezentujetekstKazimierzaBrandysa−rozpatrywanywzwiąz-
kuzwybranymizewzględunatematykęikonstrukcjępodmiotu,jawnie
fikcjonalnymi,wcześniejszyminarracjamijegoautorstwa−oraztekstZofii
Mitosek,konfrontowanyzteoretycznoliterackimidokonaniamibadaczki.
Następnetrzyartykułyprzynosząanalizypojedynczychutworówlite-
rackich.KatarzynaWądolny-TatarczytaMałąZagładęAnnyJankojako
kolejnyelementodsłanianiabinarracji,tworzonejwdialoguzpamięcią
