Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Śniadanie
Zwieszanogizłóżka,stawiastopynapodłodze,wstaje.
Boląjąmięśnie,skóręmajakpapierścierny,alejakjuż
człowieksiępodniesie,niejesttakźle.
Wybieraprześcieradło–lawendowewniebieskie
kropki–zestosunapółce.Zestawyprześcieradeł
sąwkażdymboksie,jakkiedyśręcznikiwhotelach.Jej
różowykombinezonzespaNowyTyjestwstrzępach
imogąbyćnanimzarazkitego,cozłapałJimmy:będzie
gomusiałaspalić.Kiedyznajdzietrochęczasu,zszyje
kilkaprześcieradełwokryciezrękawamiikapturem,
naraziejednakowijasiętymlawendowymjaktogą.
Prześcieradełniebrakuje.MaddAddamowcytyleich
zebraliwopuszczonychbudynkachmiasta,żenajakiś
czaswystarczy,mająteżzapasspodniiT-shirtów
dociężkiejpracy.Wprześcieradłachjestjednak
chłodniej,pozatymnakażdegopasują,więcstałysię
codziennymstrojemMaddAddamowców.Kiedysię
zużyją,trzebabędziewymyślićcośinnego,tojednak
dopierozaładnychparęlat.Dziesięcioleci.Oilepożyją
takdługo.
Przedewszystkimpotrzebujelusterka.Bezniegociężko
sięzorientować,jakfatalniewygląda.Możeudasię
dodaćlusterkadonastępnejlistyrzeczydozebrania.
Iszczoteczkidozębów.
Zarzucanaramięplecakześrodkamileczniczymi:
czerwiami,miodem,eliksiremzgrzybów,Wierzbą
iMakiem.WpierwszejkolejnościzajmiesięJimmym,
jeśliprzeżyłnoc.Tojednakdopieropośniadaniu:naczczo
niemożestawićczołaświatu,atymbardziejropiejącej
stopieJimmy’ego.Bierzekarabiniwychodzi
