Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mamywiadomości,dokogoonenależą.Przynogachmężczyznyleży
czerwonaczapkazpoprzyczepianymimetalowymidzwoneczkami.
NiechsięPanProfesornieprzejmujetymiszczegółami,gdyżwidać
jetylkozbliska.Jedynymwidocznym,itobardzo,szczegółem
sąwcześniejwymienionenauszniki.
Rycina12(numerewidencyjny010831/21)
Rysunektenjestnajbardziejmrocznyzewszystkichobrazów.
Jedyniepodpewnymikątamiwidaćjakiekolwiekkształtynaczarnym
tle.PanProfesormusimiuwierzyć,żetenefektdajenaprawdę
wspaniałerezultaty.Taksłabozarysowanyobrazprzedstawiapękniętą
ścianę.Liniepęknięćrozchodząsięzcentrumryciny.Jednakfale
tewzależności,wktórąstronęsięrozchodzą,mająinnykształt.
Najbardziejrozwiniętaiwybujałajestpołudniowo-zachodniaczęść,
najmniejjejwschodniaodpowiedniczka.Północno-zachodniaczęść
kończysiępółkolem,awschodniawidłami.Gdynaobrazspojrzymy
podinnymkątem,zauważymyzarysuderzającegowścianęmłotka,
odrewnianymtrzonkuipółkolistejgłówce.
Rycina13(numerewidencyjny020113/17)
Cyklrycinkończyobrazprzedstawiającykwiat.Składasię
onzpięciupłatków,akształtemprzypominalej.Zjednegopłatka
wstronęlejuprzesuwasięmężczyzna–tak,totensam,którypojawił
sięwinnychdziełachartysty.Nakońculejuwidaćgęstącieczizniej
wystającądłoń.Podłuższychoględzinachiporównaniachdoszliśmy
downiosku,żetotasamadłońconarycinieRycina11(numer
ewidencyjny875648/23).Nadrugimpłatkuautornarysował,strasznie
musiałprzytymprzyciskaćołówkiem,okularywczarnejoprawce.
Nareszciepłatkówmalarzprzedstawiłznanezinnychobrazów
elementy.Nadolekwiatekkończysiędośćgrubąłodygą,która
przewyższaswojądługościąobraz–autordokleiłdośćdużykawałek
papierudoryciny.
Rycinyzostałyposegregowanewedługwskazówekodnalezionych
wnotatkachtwórcy.Jakjużwcześniejwspominałem,dostaliśmy
