Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
człowieka,azarazemprawąrękęojca–dostarczononamprzesyłkę,
zktórejjasnowynikało,żetodopieropoczątek.Głowanaszego
przyjacielawysłanawkartoniepełnymkrwi,cozachoryskurwiel.
Zzamyśleniawyrywamnieryksilnikaparkowanegoporsche.Tak,
tomójmłodszyimprezowybraciszekAntoniozjawiłsięnaspotkanie.
–Proszę,proszę,ktowkońcuzaszczyciłnasswojąobecnością.
Znudziłycisięimprezki?–witambratazuśmieszkiem.
–Nieżartuj,dobrzewiesz,żetopoważnasprawa.Musimybyć
wtymrazem,bomożesiętodlanasźleskończyć–odpieraAntonio.
–Kurwa,wiem.
Muszęmuprzyznaćrację,niemożemysobiepozwolić
nazlekceważeniewroga.Kolejnyrazzaciągamsiępapierosem.Nie
mamyczasunapogaduszki,naszerolewrodziniesąproste
–onzarządzanaszymiklubaminocnymi,ajajestem
dwudziestoośmioletnimcapo,następcąDonCesarego,tym
odtorturowaniaibezwzględnychegzekucji.
Udajemysiędogabinetuojca,naszaposiadłośćjestnaprawdę
ogromna,więcchwilęnamtozajmuje,mimożeoddzieciakaznamy
każdykąt.Wkońcudocieramyprzeddrzwigabinetuipukamy.
Słyszymy,żemamywejść.Wśrodkuczućśmierć,któramanadejść,
uwielbiamto,przecież,jakmówią,jestemdiabłemwludzkiejskórze.
DonCesaresiedzinaswoimfoteluzamahoniowymbiurkiem,obok
niegonajbardziejzaufanydoradca,NorbertoCavalli,oraznajważniejsi
ludzie,którzypilnująinteresówwmieście.Mojąuwagęprzykuwa
facetwciemnymgarniturzesiedzącynaśrodkugabinetu,nieznamgo,
chociażwydajemisięznajomy.Widać,żeprawiesrazestrachu.
–Jesteśmywszyscy,możemyzaczynać–mówiDonCesare,
awszyscyzgodniekiwajągłowami.–Doskonalewiecie,żeostatnie
sprawydotyczącedostawytowaruwymknęłynamsięspodkontroli.
Ktośdoniósłnapolicjęomiejscuigodzinieprzerzutu.Musicie
staranniezbadaćteokolicznościiwskazaćosoby,któremogąbyćzato
odpowiedzialne.
Doskonalewiem,żegdybyktokolwiekcoświedział,toodrazu
