Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ZFalubazemposzłonamwfaziefinałowejgorzej.Zakończyliśmy
rozgrywkiligowenaniehonorowymczwartymmiejscu.Noalepodczas
wsumietrzechlatspędzonychnatymterenieudałomisięwywalczyć
złoto,brąziwspomnianemiejscetużzapodium.Ztakimdorobkiem
zakończyłemswojązielonogórskąprzygodę.Wspomnieniailudzie
pozostanąjednakprzymnie.
MiałemwczasietegookresuczęstykontaktzAndrzejemHuszczą,
zktórymlatatemuwspólniesięścigaliśmy.Nawetstanęliśmyrazem
napudledrużynowychmistrzostwświataw1978roku.Finał
rozgrywanowniemieckimLandshut,amyzdobyliśmybrąz
pododatkowymbieguzCzechami–EdekJancarzpokonałJiříego
Štancla.PierwszyrazwygrałemwtedyzOleOlsenem,którydwa
tygodniewcześniejwywalczyłnaWembleyindywidualnemistrzostwo
świata.ADuńczycyporazpierwszyzostaliwówczasnajlepszą
drużynąglobu,zresztązmłodym,19-letnimHansemNielsenem.
Iwtamtymmomenciezaczęłasięichera.
ZHuszczątoczyłemteżwalkinaMemorialeIdzikowskiego
iCzernego,alepowiemtak–niejestważne,coonwżyciu
nawygrywał,bojakoczłowiektofajnygość.Izawszetakibył,jako
zawodnikzachowałzaśpodziwugodnąskromność.Jegożona
Małgosiatorównieżprzemiłaosoba.Noitrzycórki,boniedanebyło
Andrzejowidoczekaćsięnastępcytronu.Wypadażałować,żestrzelał
tylkojednyminabojami,boprzecieżmęskipotomekodziedziczyłby
sameżużlowegeny.DziękiżonieAndrzejstałsiępowinowaty
zWaloszkamiiNawrockimi,jakożePawełbyłprzyrodnimbratem
RobertaNawrockiego,ojcaMałgosi.Chociażtecórkijaknajbardziej
należałydoteamu.Psikałyłańcuchy,zapychałymotocykl,potrafiły
wetrzyskakaćwboksiewokółtaty.
Andrzejjakośsięniepalidorobotytrenerskiej.Pomagałprzezjakiś
czasmłodzieży,alesięzniechęcił,apóźniejjużniedałsięnamówić
dopowrotu.Kibicowałjednakcałyczasikibicuje,botofalubazowy
człowiek.Myślę,żetroszkęgochybawklubiewykorzystywali–jako
magnesnaludzi.Awydajemisię,żezasłużyłnawięcej,choćuznanie
wcałymmieściema,rzeczjasna,ogromne.Możejestpoprostuzbyt
spokojnyizbytuczciwy.Przypominaminiecopodtymwzględem
gorzowskiegoJurkaRembasa,teżświetnegozawodnika.BoEdek
Jancarzkrzywdyniedałsobiezrobić.Doczasu,niestety…
ZatojakozawodnikHuszczabyłtwardzielem.Irękęteżmiał
mocarną,adłońjakimadło.Mógłśrubkibezkluczyprzykręcać.
Szkodatylko,żeżużellekkogosponiewierałiprzeczołgał–jużwtedy
