Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zjechaćzasfaltunaszuterinapędzićstrachamoimpasażerom.
Dokładniewiedziałem,corobię,aleniebylijakośszczególnie
zachwyceni!Zachwyconyniebyłrównieżmójnauczyciel,który
pewnegorazuzabrałsięzemną,bomusiałkupićtrochęlodu.Później
stwierdził,żeuznajętylkodwastany:stopigazdodechy.Przysiągł,
żejużnigdywięcejniewsiądziezemnądosamochodu.
Wostatnimdniudwunastejklasy,wktórymuczniowieniemal
przejmująkontrolęnadszkołą,chłopakinakręcilifilmikzkamery
pokładowejzmojejjazdypoulicachQueanbeyan.Nanagraniu
kilkakrotniewidać,jakniemalwpadamwzaparkowanepojazdyijak
popisujęsięlicznyminawrotaminaręcznym.Moimznakiem
rozpoznawczymbyłozatrzymywaniesięnaręcznymprzedprzejściami
dlapieszych.Jakośnigdynieudawałomisiępotemprzekonaćtaty,
żekwadratowetylneoponyzwystającymodrutowaniem
tostandardowydefektogumienia!
Skorojużmowaooponach,topewnegodniaspuszczono
mipowietrzezwszystkichczterech.Zrobiłtojedenzmoich
nauczycieli.PanWalkeruczyłnasfizyki,lecznigdynieprzychodziłem
najegozajęcia.Najwyraźniejzwróciłjednakuwagęnato,żechętnie
zostawiamsamochódnaparkingudlapracownikówszkoły–takbyło
wygodniej,bliżejnaplaczbiórki.Kiedyjużdoszliśmy,ktowyciął
mitennumer,pewnegowieczora–jakiśtydzieńpóźniej–poszliśmy
zkumplamipodjegodomitroszkęsięzemściliśmy.Niezrobiliśmy
nicstrasznego,trochęmąkiijajek.Mieliśmyteżprzygotowane
ziemniakidozatkaniarurywydechowej,alemusieliśmyporzucićten
plan–panWalkersiedziałwswoimaucienaweto22:30!
Tejsamejtoyotyużywałemrównieżdorozwożeniapizzy
poQueanbeyaniCanberze.Dośćszybkodoszedłemdowniosku,
żetrzebasięnauczyćznajdowaniakonkretnychulic,domów
imieszkań.Nawetniezliczę,ilerazyzdarzyłomisięzapukaćdodrzwi
zpizząwrękuiusłyszeć:„Sorry,koleś,źletrafiłeś”.Najgorzej
wspominamdostarczaniepizzynaimprezy,boichuczestnicyzawsze
mielipolewzmojegokoszmarnegouniformuimałejskórzanej
saszetki,wktórejnamiętniegrzebałemwposzukiwaniureszty
dowydania.
Tatatwierdzi,żetrochęsięmartwiłtymmoimkrnąbrnym
zachowaniem,naszczęściejednakcojakiśczasbrałemsięwgarść
isiadałemnadksiążkami.Dlamnieliczyłosięprzedewszystkimto,
żebynawiązaćdobrerelacjeznauczycielem.Gdypojawiałasięmiędzy
namichoćbyodrobinanapięcia,momentalnietraciłemmotywację
