Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ALINKA
SkręcamyzNaramowickiejwulicęŁużyckąipochwili
parkujemysamochódobokTesco,przybudce
zburgerami.TamczekananasAnnaW.,
czterdziestoletniamieszkankaNaramowic.
RazemidziemynaulicęDziewanny.Chcemy
zerknąćnadom,wktórymmieszkaładziewczynka.
Potemplanujemyprzejśćsięnapobliskicmentarz,
przystanąćprzygrobieAlinkiizapalićjejświeczkę.
–Miałamwtedypięćlat,Alinajedenaście
–opowiadanaszarozmówczyni.–Przyjaźniłasię
zKingą,mojąsąsiadkązpierwszegopiętra.Papużki
nierozłączki,dwieśmieszki.Gdywracałyzeszkoły,
słychaćjebyłonacałymosiedlu.Kingabyławysoka,
postawna,Alinaniższa.Miałabrązowewłosy,związane
kolorowymikokardkamiwkitki.Zabawnierazem
wyglądały.
Zatrzymujemysięnakońcuuliczki,przyszarym
jednorodzinnymdomku,oprzeszklonejwerandzie.
–Tutajmieszkająjejrodzice.–Annazamyślasię.
–Aprzynajmniejmieszkali…Wtedy…Właściwietonie
wiem,czyjeszczeżyją.
–Pamiętam…–odzywasiępochwili.–Pamiętam,
