Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poinformowaniago.
PanDelamaynzłożyłrękopisiwsunąłgozpowrotemdokieszeni.
–Zgadzasię–rzekł.–Wkażdymszczególe.
SmagłatwarzpanaVanboroughzwolnapobladła.Mężczyzna
rzuciłjednoukradkowespojrzenienapanaKendrewiznówsię
odwrócił.
–Ateraz–rzekłdoprawnika–pańskaopinia!Comówiprawo?
–Prawo–odparłpanDelamayn–jestpozawszelkąwątpliwością
idyskusją.PańskiemałżeństwozpannąAnneSilvesterwogólenie
jestmałżeństwem.
PanKendrewzerwałsięnarównenogi.
–Comapannamyśli?–zapytałostro.
Obiecującyprawnikuniósłbrwiwgeścieuprzejmegozdumienia.
JeślipanKendrewpragnąłinformacji,dlaczegoprosiłoniąwtaki
sposób?
–Czychcepan,abymwyjaśniłaspektprawnytejsprawy?
–Chcę.
PanDelamaynprzedstawiłprawotakim,jakienadalobowiązuje,
kuhańbieangielskiejlegislaturyiangielskiegonarodu.
–NamocyirlandzkiegostatutuJerzegoII–rzekł–każde
małżeństwoudzieloneprzezpapistowskiegoksiędzadwojgu
protestantówalbopapistowiiosobie,którabyłaprotestantemwokresie
dwunastumiesięcyprzedślubem,uważasięzanieważne.Anamocy
dwóchinnychaktówprawnychzczasówpanowaniategosamegokróla
udzielaniepodobnegoślubujestprzestępstwemzestronyksiędza.
Prawotozostałouchylonewzględemirlandzkichduchownychinnych
wyznań,alenadalpozostajewmocy,jeślichodzioksięży
rzymskokatolickich.
–Żeteżpodobnystanrzeczyjestmożliwywnaszychczasach!
–wykrzyknąłpanKendrew.
