Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.3.
S
TRUKTURAPROGRAMU
23
Sprawdzamy4>0;prawda-liczymydalej
Obliczamyp=24+4;stądp=28
Obliczamyn=21+4-1;stądn=24
Obliczamyi=4-2;stądi=2
Sprawdzamy2>0;prawda-liczymydalej
Obliczamyp=28+2;stądp=30
Obliczamyn=24+2-1;stądn=25
Obliczamyi=2-2;stądi=0
Sprawdzamy0>0;fałsz-dlategokończymy
obliczeniawpętliiteracyjnej
1.3.9.
Instrukcjaprzywołaniafunkcjiipodprogramu
Składniainstrukcjiprzywołaniafunkcjimapostać:
y=Nazwafunkcji(x1,x2,...,xn)
Wnawiasiezapisujemyidentyfikatoryzmiennych,któresąargumentami
funkcjiwieluzmiennych.Wszczególnymprzypadkudlafunkcjijednej
zmiennejpodajemytylkojedenidentyfikatorx1.Przesyłanezmienne,będące
argumentamifunkcji,nazywamyparametramiformalnymi.Nazwafunkcjijest
jednocześniezmiennąowartościfunkcji.Tęwartośćdlawybranegoargumen-
tuprzypisujemyzmiennej,np.y.Przywoływanefunkcjemogąbyćwbudowa-
newprogramie(standardowe),np.sin(),tan(),lubmożemyjezdefiniować
piszącodpowiednialgorytm(por.przykładobliczaniasilniwp.1.3.7).
Wszystkiezmienneużywanewewnątrzfunkcjiiniewymienionejakoparame-
tryformalnesąniedostępnewprogramiegłównym.Wartościtychzmiennych
sątracone,gdyzakończysięczasprzywołaniafunkcji.
Podprogramjestwyodrębnionymzprogramufragmentemalgorytmu,
którytworzycałośćlogicznąpodobniejakfunkcja.Możeonodgrywaćro-
lęfunkcji,gdyobliczanawartośćfunkcjijestprzesyłanaprzezparametr
formalny.
Składniainstrukcjiprzywołaniapodprogramumapostać:
Nazwapodprogramu(x1,x2,…,xn)
Wnawiasiepodajemyidentyfikatoryzmiennych,którenazywamypara-
metramiformalnymi.Zmiennetesądostępnezarównowprogramiegłównym,
jakiwpodprogramie.Wszystkiezmienneużywanewpodprogramieinie
wymienionejakoparametryformalnesąniedostępnewprogramiegłównym.
Wartościtychzmiennychsątracone,gdyzakończysięczasprzywołaniapod-
programu.
