Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zaczynałwtensamsposób.Tosłowostanowiłorodzaj
ciągłejwalkiześmiercią,którastanęłanadrodzeich
szczęściu.
Jestem,jestem,jestem
…
Chciałapołożyćgłowęnajegopiersi.Tonigdysięnie
udawało.Nieostrożnymruchemmogłarozproszyć
niematerialnąistotę.
–Pamiętasz,comówiłem?–spytałAilil.Potaknęła.
–Tamtociałomożeprzyjąćnowąduszę.Trzeba
doprowadzićdowalki,którąjamuszęzwyciężyć.Wtedy
wrócę.
ZwłokiSilvanusaczekały,byichużyć.Miałystaćsię
naczyniem,wktórymzamieszkaduszaAilila.Fionewciąż
niewiedziała,jakdotegodoprowadzić.Ukochany
wspomniałopotrzebieudaniasiędo„miejsca,które
umarło”,leczniewytłumaczył,czymmiałobyć.
Napoczątkumłodawładczynisądziła,żemożechodzić
ojednązostatnichstrefmagiiwświecieludzi,tych,które
obumierałynagle,gdyuchodziłaznichwszelkamoc.
Dotakichmiejscmagiabyławstaniewrócić
niespodziewanie,budzącuśpioneduchy.
Sameduchystanowiłydodatkowątajemnicę.
Wiedziała,żesiętuunoszą,zaglądająprzezzasłonę
międzyświatamiiczasamiobserwująruchyśmiertelnych
niczymprzedstawienie.Rzadkookazującoświęcejniż
uprzejmąobojętność,prawienigdyniewchodząwrelacje
zżywymi.Aililbyłinny.Onchciałżyć,niepogodziłsię
zeswąprzedwczesnąśmiercią.Jeślimożnabyłonagiąć
wyrokiczasu,Fioneniewahałasię,bytozrobić.
Srebrzystysierpwciążjeszczegórowałnadzatopionym
wciszypałacem,gdywładczynipostanowiłaruszyć
podziemnymikorytarzamidoukrytejkomnaty.Tam,
zdalaodwzrokupostronnych,spoczywałociało
Silvanusa.FerpomógłjejwwalcezThurisaz,amimo
