Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1
PIĄTEK20GRUDNIA
Proceszakończyłsiędefinitywnieiwszystko,cobyłodopowiedzenia,
zostałojużpowiedziane.Mężczyznaaniprzezsekundęniewątpił,
żezostanieskazany.Wyrokpodanodopublicznejwiadomościodziesiątej
rano,terazpozostałytylkouzasadnienieikomentarzereporterów
czekającychprzedbudynkiemsądurejonowego.
MikaelBlomkvistzobaczyłichprzezuchylonedrzwiizatrzymałsię
namoment.Niechciałdyskutowaćoorzeczeniusądu,którewłaśnie
muprzekazano,alepytaniabyłynieuniknione–iktojakkto,alewłaśnie
onwiedział,żemuszązostaćzadaneiżeonsammusinanie
odpowiedzieć.„Awięctakczujesięczłowiek,któryjestprzestępcą
–pomyślał.–Jakktośponiewłaściwejstroniemikrofonu”.Wyprostował
sięipróbowałzmusićdouśmiechu.Reporterzyniepozostalidłużnii–
odrobinęonieśmieleni–pokiwaliżyczliwiegłowami.
–Notozobaczmy…„Aftonbladet”,„Expressen”,TT,TV4i…jesteś
z…aha,„DagensIndustri”.Anichybizostałemmedialnągwiazdą
–stwierdził.
–Dajnamjakiśtekst,KalleBlomkvist–odezwałsiędziennikarz
jednejzpopołudniówek.
MikaelBlomkvist,któregopełneimięinazwiskobrzmiałoCarlMikael
Blomkvist,jakzawszestarałsięnieokazaćirytacjinadźwięktegostarego
przydomka.Dwadzieścialattemu,wczasieswojegopierwszego
dziennikarskiegozastępstwa,bezwłasnegoudziałuizupełnieprzypadkowo
zdemaskowałszajkęrabusiów,którzywciągudwóchlatdokonalipięciu
spektakularnychnapadów.Nieulegałowątpliwości,żechodziłoojednąitę
samągrupę,którawyspecjalizowałasięwwyjazdachnaprowincję
iobrabianiuniewielkichbanków.Robilitozzegarmistrzowskąwręcz
precyzją.Sprawcynapadównosililateksowemaskiprzedstawiające
