Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wejdziemyprzezpierwsząbramę–dziadekwskazał
wrota,przedktórymistali.–Rzadkobywaotwarta,
bofunkcjęgłównegowejściapełniBramaŚwiętej
Honoraty.Mamydzisiajszczęście,botęfurtęudostępnia
1.
sięprzeważniewlistopadzie,kiedywięcejosóbodwiedzagroby
swoichzmarłych.Nosinazwę:BramaPięciuPoległych.
–Niemanapisu–stwierdziłKuba,zadzierającgłowę.
–Zboku,nafilarze,jestniewielkatabliczka,anazwieńczeniu
widaćpięćmetalowychkrzyżyzkoronamicierniowymi–symbolem
męczeństwa.Reprezentująpięćofiar,októrychwamzarazopowiem.
Dziadekruszyłraźnoprzedsiebie,leczzarazzabramązatrzymał
się,jakbynaglecośsobieprzypomniał.
–Ioświadczamjeszczerazzwielkąmocą–podniósłpalec
dogóry,żebypodkreślićwagęswoichsłów–żetuniemażadnych…
tych,jakimtam…zombiaków.
–Jesttylkojednazombiaczka–zachichotałcichutkoKuba,ale
Majaitakusłyszała,ikopnęłagowkostkę.
–Namiłośćboską,niekopciesię!–zirytowałsiędziadek.
–Jesteścienacmentarzu…
–…Atowyjątkowemiejsce–wyrecytowalizgodnie.
–Żebyściewiedzieli–podchwyciłdziadek.–Dzisiajdowieciesię,
dlaczegozawszebyłodlaPolakówtakwyjątkowe.
–Tojużmimówiłeś–przypomniałKuba.–Żepodzaborami
Powązkistałysiędlanichlekcjąhistorii,iżepozwalanoużywać
polskiegonanagrobkach…
–Tak,toprawda.Kiedyotymmyślę,zawszeprzypominamisię
cytatzPanaTadeusza.Jaktobyło?WpadamdoSoplicowajak
wcentrumpolszczyzny:tamsięczłowieknapije,nadyszeojczyzny.
Autortychsłów,AdamMickiewicz,nigdyniebyłnaPowązkachani
