Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nadzieję,żesamisięniezarażą.Agoniamogłatrwaćmiesiącamilub
nawetlatami.ClemmerJordantrafiładolekarzawewczesnejfazie
choroby,azmarłajakiśrokpóźniej,pewnegokwietniowegoporanka
1916roku,niedługopopierwszychurodzinachsyna.
Wtamtychczasachczęstozdarzałosię,żemłodywdowiec
porzucałswojedzieci.Dawsonowibyłobyłatwiejpozostawić
obowiązekwychowaniachłopcarodzinieClementine,zwłaszcza
żesammógłinaczejpokierowaćswojąprzyszłością–wporcie
Wilmingtonmiałmożliwościzamustrowaniasięnajedenzestatków.
Jednakprawdopodobniezbytmocnokochałswojąmatkęimaleńkiego
synka,bysięnatozdecydować.Adeterminacja,zjakąbudowałswoją
rodzinę,stanowipierwszyprzykładsiływhistorii,którastworzyła
MichaelaJordana.
KilkamiesięcypóźniejDawsonadotknęłakolejnatragedia,kiedy
dowiedziałsię,żejegoponad40-letniamatkaumieranachorobę
nerek.Śmierćniebyłananabrzeżachniczymnowym,alewlatach
1917–1918doPenderCountydotarłaepidemiahiszpańskiejgrypy,
astatystykiśmiertelnościnajpierwsiępodwoiły,potempotroiły,
ażwreszciewzrosłyczterokrotnie.Dawsonbyłświadkiemodejścia
wieluczłonkówrodzinyHandów,swoichkolegówzpracyiich
bliskich.Wciągu90dni,odwrześniadolistopada1917roku,
pandemiagrypyzabiłaponad13tysięcymieszkańcówKaroliny
Północnej.
PogarszającysięstanzdrowiazmusiłmatkęDawsona
doprzeprowadzkizwłasnegodomudosyna.Zbliżałsiękoniec,nie
byłajużwstaniepomagaćmuwopiecenaddzieckiem,więcprzyjęli
sublokatorkę,EthelLane,zmałącóreczką.Młodakobietamogła
jednocześnieopiekowaćsięWilliamemijegoumierającąbabcią.
Wtedynieoczekiwanie,wcześniejniżona,zmarłjejmążIsac.Trzy
miesiącepojegopogrzebie,pewnegowiosennegoporankazakończyła
życieCharlotteHandKeilon.
Dawsonpochowałmatkęnadrzeką.Zawszetakbardzorodzinny,
terazzostałnaświecieprawiesam,jedyniezmalutkimsynkiem.Mieli
spędzićresztężyciarazem,wjednejspołeczności,wjednym
skromnymdomku,wspólniezmagającsięzbiedą.
Żadenniczegowielkiegowżyciunieosiągnął,alezczasem
okazałosię,jakwieleobajpozostawiliwspadkukolejnympokoleniom
Jordanów.
