Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
biegaczztejdrużynyprzedarłsięprzezlinięobronną.SzczupłyMike
odważniestanąłmunadrodze,poczymbłyskawicznieznalazłsię
naziemi,zwijającsięzbóluinarzekającnabark.
„Jestzłamany,trenerze,jestzłamany!”,krzyczał,podczasgdy
trenerFredLynchszedłwjegokierunku,żebyzobaczyć,cosięstało.
LynchbyłprzyzwyczajonydożartówJordana,więcmupowiedział:
„Wstawaj,czasucieka”.Poczymdotarłodoniego,żetymrazem
tonieżarty.
DelorisJordanspóźniłasięiakuratzajmowałamiejsce,kiedy
zobaczyła,żemeczzostałprzerwany.Przyjacielpowiedziałjej,
żeMichaeldoznałkontuzjiiżekaretkaodwieziegodoszpitala.
Pamięta,żewpierwszejchwilichciaławbiecnaboisko,żeby
zobaczyć,czywszystkoznimwporządku,aleprzypomniałasobie,
żeobiecałanierobićmuwstydu.Wróciławięcdoautaipojechała
doszpitala,żebytamnaniegozaczekać.
Wypadłmubark,alekiedykilkatygodnipóźniejodbywałosię
kluboweprzyjęcie,byłjużzdrowy.PrzedimpreząMichaeliBud
rzucalidosiebiepiłką,poczymprzeszlinapodwórko,żebypograć
wkoszykówkęjedennajednego.Gdyskończyli,Michaelspróbował
wbiecpodkoszizadunkować.Nieudałosię,byłojednaknatyle
blisko,żepostanowiłspróbowaćjeszczeraz.Ijeszczeraz.Ijeszcze.
Spoconyiwściekły,spędziłnastępnągodzinęnakolejnychpróbach,
zwywalonymjęzykiem.Wkońcu,pookoło30próbach,znalazłsię
nadkoszemizapakował.Jegoszerokiuśmiechmówiłwszystko.
„Byłnaprawdępodekscytowany–wspominałpolatachBlanton.
–Byłszczęśliwy,żewkońcumusięudało,choćprzecieżwiadomo
było,żetotylkokwestiaczasu”.
