Elastyczność strategii i struktury organizacyjnej w warunkach współpracy sieciowej
Sieci międzyorganizacyjne są obecnie jednym z najszybciej rozwijających się obszarów w naukach o zarządzaniu1, a badania prowadzone w tym zakresie osiągają coraz wyższy poziom dojrzałości pod względem merytorycznym i metodycznym [Colquitt, Zapata-Phelan 2007; Czakon 2012; Gulati, Lavie, Madhavan 2011]. Są one również coraz częściej wykorzystywaną formą współdziałania podmiotów w praktyce zarządzania, cieszącą się szczególną popularnością w sektorach wysokich technologii, o wysokim stopniu skomplikowania procesów wytwórczych i dużej zmienności otoczenia. W dynamicznym otoczeniu to właśnie usieciowienie działalności pozwala na zwiększenie elastyczności i skali działania oraz osiąganie trwałej przewagi konkurencyjnej. Powstanie i upowszechnianie się sieci międzyorganizacyjnych zmienia warunki funkcjonowania współczesnych organizacji i wymusza zmianę sposobu zarządzania nimi. Zmiany te dotyczą nie tylko organizacji bezpośrednio włączanych do układów sieciowych, ale wszystkich uczestników rynku. Istotnie zmieniają się bowiem zasady i poziom konkurowania na rynku (konkurencja pomiędzy sieciami), przepływ informacji rynkowej czy dostęp do zasobów.
Autor: Praca zbiorowa
Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra