Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ModelwycenyaktywówwpostaciSDFopisująrównania(I.1)i(I.3).
Wprzypadkuanalizynadwyżekstópzwrotunadstopąwolnąodryzyka9
r
t
ex
+
1
zależność(I.3)przyjmujenastępującąpostać
27:
E
t
(
m
t
+
1
r
t
ex
+
1
)
=
0
9
gdzie
m
t
+
1
=
1
−
λ
f
t
+
1
28.
BłądwycenydlametodySDFmożnawięczapisaćnastępująco:
π
=
E
t
(
r
t
ex
+
1
)
−
λ
E
t
(
r
t
ex
+
1
f
t
+
1
)
.
(I.12)
(I.13)
(I.14)
Analogiczniemodelwycenydlametodybetyokreślićmożnarównaniem
(I.15):
E
tr
(
t
ex
+)
1
=
δ
t
β
f
.
(I.15)
BłądwycenydlametodybetyokreślaalfaJensenazgodniezzależnością
(I.16):
α
=
E
tr
(
t
ex
+)
1
−
δ
t
β
f
.
(I.16)
Parametr
λ
wrównaniach(I.13)i(I.14)jestnieliniowątransformacją
premiizaryzyko
δ
9cozapisaćmożnazależnością(I.17)(patrzJagannathan9
Wang920029s.2342):
λ
=
σ
2
δ
+
μδ
9
(I.17)
gdzie
μ
oraz
σ
2oznaczająśredniąiwariancjęczynnikaf
t+1.Uwzględniając
równania(I.17)9(I.16)i(I.14)9otrzymujemy:
π
=
⎛
⎜
⎜
⎝
σ
2
σ
+
2
μδ
⎞
⎟
⎟
⎠
α
9
(I.18)
27Wdalszejczęścipracysformułowanie„nadwyżkastopyzwrotu”będzierozumianejakoróżnicapomiędzy
stopązwrotuzdanegowaloruistopązwrotuzwaloruwolnegoodryzyka.
28PatrzJagannathan9Wang(20029s.2342)9Wang(20059s.9-12).
33
