Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
BadaniaJagannathanaiWanga(2002)wykazały9żepremiazaryzyko
uzyskanawmetodzieSDFmatęsamąwariancjęcopremiazaryzykouzyska-
nawmetodziebety.Oznaczato9żeobiemetodyszacująpremiezaryzyko
zrównądokładnością.Wariancjabłędówwycenynatomiastokazujesięmniej-
szawprzypadkumetodybety.Jednaktejprzewagimetodybetyniepotwierdza
testefektywnościportfelaopartynastatystyceJHansena(1982)
29.Uzyskane
wynikiświadcząobrakuuzasadnieniawyższościstosowaniametodybety
wpołączeniuzlinearyzacjąnieliniowychmodeliwycenyaktywów.
1.4.Podstawowymodelkonsumpcyjny
Modelowanieoptymalizacjidecyzjipodejmowanychprzezinwestorów
możebyćopartenapodstawiefunkcjiużyteczności9określonejprzezbieżącą
iprzyszłąwartośćkonsumpcji9zdefiniowanejzgodniezzależnością(I.23)
(patrzCochrane920019s.6-8):
U
(
c
t
9
c
t
+
1
)
=
u
(
c
t
)
+
E
t
[
β
u
(
c
t
+
1
)]9
(I.23)
gdziectoznaczakonsumpcjęprzyporządkowanądaciet9u(ct)oznaczaprzyjętą
postaćfunkcjiużyteczności.Dyskontowanieprzyszłościwspółczynnikiem
β
pozwalanauwzględnieniewarunkówniepewnościprzezinwestora9
β
nazywa-
nyjesttutajsubiektywnymczynnikiemdyskonta.
Oznaczmyprzezepoczątkowypoziomkonsumpcjiinwestoraprzedza-
kupemwybranegoaktywaorazprzezξkwantyfikowanąwielkośćtegoaktywa
(np.liczbęakcji)wybranądozakupu.Jeślicenęaktywawmomenciezakupu
oznaczymyprzezpt9auzyskanąwypłatęwynikającązjegoposiadaniadomo-
mentusprzedażyoznaczymyprzezxt+19wówczaspoziomkonsumpcjiinwesto-
rapodokonaniuzakupuctorazpodokonaniusprzedażyct+1przedstawićmoż-
nazależnościami(I.24)i(I.25):
c
t
=
e
t
−
p
t
ξ
9
c
t
+
1
=
e
t
+
1
+
x
t
+
1
ξ
.
(I.24)
(I.25)
29Porównaniatestówefektywnościportfela(mean-variance-efficienttests)opartychnastatystykachWalda
orazJHansenadokonaliMacKinlayiRichardson(19919s.512-5169520-524).
35
