Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
9
Śmierć,jakąsobiePetrażyckizadał,byławięczapla-
nowanaistarannieprzygotowana.Żyłjakuczonyijako
uczony,zwłasnejwoli,postanowiłumrzeć.
Napogrzebie,którysięodbyłnawarszawskichPo-
wązkach20maja1931roku,wygłoszono16mówpoże-
gnalnychwtrzechjęzykach.RektorUniwersytetuWar-
szawskiego,Senatimłodzieżakademickażegnaligo
wżałobnymnekrologujakoDBadaczaWiedzyPraw-
niczej,WśródSwoichiObcychWsławionego,Przez
UczniówUmiłowanego”.
Czterylatawcześniej,w1927roku,zostałyzorga-
nizowaneobchodytrzydziestopięcioleciapracynauko-
wejisześćdziesięcioleciaurodzinPetrażyckiego.Wrę-
czonomuwtedyDzłotepióro”,darpolskichizagra-
nicznychuczniów(m.in.PitirimaA.SorokinaiMaxa
M.Lasersona).UniwersytetStefanaBatoregowWil-
nienadałmutytułdoktorahonoriscausa,arządło-
tewskiprzyznałmukomandorięnajwyższegoorderu
TrzyGwiazdy.UtworzonyteżzostałDKomitetuczcze-
niaJubileuszuprof.LeonaPetrażyckiego”,wskładktó-
regoweszłowielunajwybitniejszychpolskichuczo-
nych,anaprzewodniczącegopowołanoówczesnego
MarszałkaSejmuprofesoraWacławaMakowskiego.
Komitetuznałm.in.,że:DŚwiatnaukowypolskipo-
winienzłożyćhołdnależnyjednemuzeswychnaj-
większychmyślicieli,apierwszym,najbardziejgodnym
iwłaściwymhołduobjawembędziedokonaniepol-
skiegowydaniapismpodstawowychJubilata,ogłoszo-
nychdotądwjęzykachobcych,orazlicznychJegorę-
