Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Śmierćniepozbawiaduszyjejpodstawowychcech,
doktórychnależyjejświadomość,wolnośćizdolność
rozumowegopoznania.Ludzkieduchowe«ja»możewięc
pośmiercinietylkoistniećzcałkowitąświadomością,ale
teżkochaćlub,niestety,nienawidzić–itoprzezcałą
wieczność.
Człowiekzchwiląśmiercitracijedynietezdolności
poznawcze,któreposiadałdziękiswojemuciału,awięc
umiejętnośćzmysłowegowidzenia,słyszenia,dotykania
itp.Nietracijednakmożliwościinnegoduchowego
poznania,awięc–duchowego«widzenia»i«słyszenia».
Takwięcwmomencieśmierciniekończysięistnienie
ludzkiego«ja».Nietraciteżonoswoichzdolności
poznawczychaniwolności.Zmieniasięjedyniesposób
jegoistnienia,gdyżdomomentuzmartwychwstania
będzieżyłojakooddzieloneodciała.Śmierćwięcniejest
unicestwieniemanipogrążeniemsięduszywjakimś
wiecznymnieświadomymśnie.Naszeludzkie«ja»nie
traciteżswojejtożsamości–awięcniezamieniasię
«wkogośinnego»(…).
Chociażumarłyczłowieknadalżyjedziękiswojej
nieśmiertelnejduszy,tojednakmytegożycianie
dostrzegamy.Patrzącynaumierającegoczłowieka
podobnyjestdotego,ktowidziznikającą
zazamykającymisiędrzwiamiosobę,wchodzącądosali,
którejobserwatorniemożedostrzec.Śmierćjesttakim
«wyjściem»ludzkiego«ja»ztegoświata,ztej
rzeczywistości,wktórejistniałopołączoneściśle
zmaterialnymciałem.Niewierzącyczłowiek
mawrażenie,żeśmierćunicestwiaczłowieka.
