Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.
„TOSIĘNIEUDA”
(wiosna1997:rokprzed
uruchomieniemplatformy)
Jednymzmoichnajwyraźniejszychwspomnień
zdzieciństwajestwidokmojegoojcabudującego
miniaturowepociągiparowe.Toniebyłytakie
elektrycznemodele,którekupujesięwpostacizestawu
idealniepasującychdosiebieelementów,zodpowiednim
toremwymagającymtylkopodłączeniadoprądu.Nie,
tepowstałyzmyśląoprawdziwychfanatykach:tobyły
wpełnidziałająceminiaturowepociągi,którychstalowe
kołaporuszałasiłapary.Wszystkieczęści–koła,tłoki,
cylindry,bojlery,korby,pręty,drabinki,nawet
miniaturoweszufle,którymiminiaturowyczłowieczek
będzieprzerzucałminiaturowekawałkiwęgla–trzeba
byłozbudowaćręcznie.Chybajedynymielementami,
którekupowałosięjużgotowe,byłyśrubki.
Mojemuojcutoodpowiadało.Byłinżynierem
atomowym,któryprzekonałsię,żejegoumiejętności
mogąprzynosićznaczniewiększekorzyścifinansowe,jeśli
zastosujejejakodoradcafinansowydużychfirm
inwestującychwenergięatomowąinowąbroń.Jego
pracapozwalałanaszejrodzinienawygodneżycie
naprzedmieściachNowegoJorku,alebrakowało
mulaboratorium.Brakowałomunarzędzi,obliczeńitej
dumy,jakączerpiesięzfaktu,żesięcośzbudowało.
PodługimdniunaWallStreetwracał,zdejmowałkrawat
iprzebierałsięwkombinezon;taki,jakinosiłprawdziwy
inżynier(kolekcjonowałtakiestrojezcałegoświata).
Potemruszałdopiwnicy.Nadchodziłczas,żebybudować.
Wychowałemsięwcałkiemnormalnymdomuwyższej
klasyśredniej.OjcowiezChappaquadojeżdżalipociągami
