Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Teatrjakonarzędziepoznania,czyliteatrperformatywnyKrystianaLupy
pocukrowninaKlecinieczyrzeźniprzyulicyLegnickiej,ipostawić
wtymmiejscubiurowieclubgalerięhandlową.Naszczęścieniktofi-
cjalnietakiegopomysłunieforsuje,alewzwiązkuztymtrzeciascena
Polskiegotodziałającaodroku1994flprowizorka”zewszystkimizale-
tami(liminalnośćprzestrzenna)iwadami(brakwłasnościniepozwala
dyrekcjiteatrunapotrzebnetaminwestycje).Pozawszystkimjestto
przestrzeńznaczącaiflopowiadająca”swojąprzeszłość,kiedysłużyła
jakopoczekalnia.Dzisiajjużinnetamsąopowieści,gdywkażdąnie-
dzielęcałyDworzecŚwiebodzkijestprzekształcanywnajwiększytarg
weWrocławiu.
PodkreślanaprzezPavisaflniezwykłasiłaoddziaływania”wprzy-
padkuPoczekalni.0zostaławzmocnionaprzezświadomyzamysłarty-
stycznyreżysera.Nieinscenizowałongotowegotekstu,alewykorzystał
nagraneispisanewypowiedzi,jakiepojawiałysięwtrakcieaktor-
skichimprowizacji,którympoświęconopierwszączęśćcykluprób.
Wykonawcypoznalizaryssytuacji,całaresztapowstawaławtrakcie
wielomiesięcznychspotkań.Wszystkomiałozdarzyćsięwpoczekalni
dworcowej.Naskuteknieporozumienia,błędnegokomunikatuczy
niedosłyszeniainformacjio3.34nadranemzpociąguwysiadająpasa-
żerowiejednegozwagonówiprzychodządozdewastowanejpoczekalni,
wktórejniemażadnejobsługi.Tutajbędąmusielispędzićzesobąnoc,
kilkagodzin,kilkadni.Niktniewie.Pociągodjeżdża,aonimusząsię
odnaleźćwnowejsytuacji.Niemogąsięwydostaćztejpoczekalnijak
bohaterowiefilmuLuisaBuñuelaAniołzagładyzprzyjęciaweleganc-
kiejmieszczańskiejwilli.
Pozatymflsiłęoddziaływania”zwiększałniewielkidystansdzielący
widownięodpolagry.Mieścisięonanatymsamympoziomiecoscena,
oddzielajetylkometalowalinka-resztkaczwartejścianynaturalistów.
Nadpolemgrywisządwawielkieekrany,naktórychpojawiająsię
postaciwdużymzbliżeniu,widzwidzikażdyichgrymas,zmarszczkę,
mrugnięciepowiek,uśmiech,skrzywienie,wydęciewargetc.Alekamery
takżezagarniająpubliczność,stajesięwięconajednymzwykonawców,
uczestnikówtegowydarzenia.
Potrzechmiesiącachpracyzaktorskichmonologówwewnętrznych
iimprowizacji,któreoczywiściebyłysterowaneprzezreżysera,wykluły
sięnastępującepostaci:zagubionawtejrzeczywistościstarszapani-
Panisława(KrzesisławaDubielówna),małżeństwowśrednimwieku
tkwiącewtoksycznymzwiązku-PaństwoHubertowie(HalinaRasia-
kównaiWojciechZiemiański),nadużywającaalkoholudziennikarka,
43
