Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięstałozbutem?
—Jakimznowubutem?—odwarknąłSchöningniegrzecznie.
—Mananodzetylkojedenbut—wyjaśniłaPia.—Przecieżnie
biegałapolesiewjednejszpilce,prawda?Anawieżywasiludzie
niczegonieznaleźli.
—Nowłaśnie.Itakprzyokazji,tojaksiętudostała?—dodał
Oliver.—Dziesięćgodzintemubyładwudziestadrugairaczejdość
ciemno.Czygdzieśwokolicystoisamochód,którymmogła
przyjechać?
—Nowłaśnie,stoi!—zawołałSchöningtryumfująco,bowjego
przekonaniutowystarczyło,bypotwierdzićteorięosamobójstwie.
—NaparkinguLandsgrabenstoiporschecabrio.Zamknięty.
Bodensteinskinąłzamyślonygłową,apotemzwróciłsiędo
pozostałychfunkcjonariuszy:
—Wszyscynatychmiastopuścićmiejscezdarzenia.Schöning,
proszęsprawdzićnumeryrejestracyjneauta,apani,koleżanko
Kirchhoff,proszęwezwaćnamiejscetechników.
Schöningztrudemhamowałwściekłość.Piawyjęłatelefon
komórkowyiwezwałazespółtechników,którzydopierocoskończyli
pracęnamiejscuznalezieniazwłokprokuratoraHardenbacha.Potem
wróciłanapolanę.
—Zapiszęwkarciezgonu,żeprzyczynaśmiercijestnieznana.
—LekarzakuratrozmawiałzBodensteinem.—Takbędzie
wporządku?
—Jeślimapanjakieśwątpliwości,toproszętakzapisać—odparł
policjant,niekryjącsarkazmu.—Nochybażewyglądatopanuna
śmierćzprzyczynnaturalnych?
Krasnalzrobiłsięczerwonyjakburak.
—Jestpanarogancki—prychnął.
—Poprostunielubiępracowaćzdyletantami—odparłBodenstein
ostrymtonem,aPianiemogłapowstrzymaćuśmiechu.Jejpierwsza
