Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1970
PaulA.Samuelson
37
Podobniejakwspomnianyjużinnynoblista,RobertSolow,opowiadałsię
zakrzywąPhillipsa,późniejbardzokrytykowanąprzezmonetarystów.Sa-
muelsondostarczyłteoretycznegouzasadnieniatejpraktycznejobserwacji,
dokonanejw1958rokuprzezAlbanaWilliamaPhillipsa(1914–1975).Przed-
stawiłonwsposóbgraficznyzależnośćmiędzystopąinflacjiastopębezro-
bocia,zgodniezniąwzrostjednejwielkościmapociągaćzasobąspadekdru-
giej.Podstawądlategotypowoempirycznegownioskubyłaanalizagospo-
darkibrytyjskiejwlatach1861–1957.Zależnośćtęobrazujedołączonydo
tekstuwykrestejkrzywej(rysunek1).Stałasięonadlacałegopokoleniaeko-
nomistówistotnym,chociażnierzadkowidzianymwsposóbuproszczony,
punktemodniesieniaprzyprogramowaniupolitykiekonomicznej.Byłaczę-
stołączonazkeynesizmem,chociażmożetobudzićwątpliwości.Tradycyjne
zaleceniedlapolitykigospodarczej,wywodzącesięzdorobkuKeynesa,
brzmi:utrzymujciepopytzagregowanynawysokimpoziomie,zapewnito
wysokąprodukcjęiniskiebezrobocie,przyczymmożnategodokonaćbez
nadmiernegozatrudnienia(overemployment)iwysokiejinflacji.Wświetle
krzywejPhillipsawystępujewybór:albopoprawasytuacjinapoluinflacji,
albonapolubezrobocia.Dosprawypostacizależnościodsiebietychwielko-
KrzywaPhillipsawpostaci,jakąnadalijejnapodstawiebadańempirycznych
A.W.PhillipsiR.G.Lipsey,wskazujenazależnośćodwrotnąmiędzybezrobociem
astopąinflacji.Upodstawtejkoncepcjileżałatakzwanailuzjapieniężna,przekonanie
otraktowaniuprzezpodmiotyekonomicznenominalnegowzrostucenjakooznaki
realnegowzrostuzagregowanegopopytuizwiększaniewtakiejsytuacjistopnia
wykorzystaniaczynnikówwytwórczych.
Źródło:P.A.Samuelson,W.D.Nordhaus,Economics,McGraw-Hill,NewYork1989,s.329.
inflacja
P
P
1
2
U
1
U
Rysunek1
2
bezrobocie
Nobliścizekonomii1969–2023
©WydawnictwoKeyTextsp.zo.o.
www.keytext.com.pl
