Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Terazwracamtamztwórcząprzyjemnością,alewtedychciałamuciec
doKrakowaalboWarszawy.Bardzowcześnie,bowwieku16albo
17lat,poznałamteżWeronikęSzczawińską.Porazpierwszy
spotkałyśmysięwInternecienaforumGrono.net,czylitakim
prekursorzeFacebooka.Działałatamgrupateatralnaliczącamiędzy
pięćdziesiątastoosób,którenawiązywałyzesobąkontakty,kłóciłysię
oteatrioferowałysobienawzajemnoclegi.Dziękitemujako
nastolatkajeździłamdoWarszawyodwiedzaćWeronikę.Czylimożna
powiedzieć,żeniemamżadnejhistoriizałożycielskiej,wktórej
poszłamdoteatruisięzakochałamwWeselualboMatce
Courage,tylkoomojejfascynacjitymmediumzdecydowałczynnik
ludzki.Takzostało–najbardziejcenięwteatrzeto,żepracujesię
narelacjachzludźmi,wmałejspołecznościzaangażowanejwdany
proces,tworzącmikroinstytucjęspektaklu.
K.W.:W2014roku,wrozmowiezMartąBryśdla
„Dwutygodnika.com”,powiedziałaś,żeszkołateatralnaniejest
miejscem,zktóregosięwywodzisz.Wtedybyłaśjeszczejejstudentką.
Czydalejmyśliszoszkolewtensposób?
A.J.:Tojestteżtarozmowa,wktórejpowiedziałam,żechciałabym
wystawiaćDerridęnascenie,itosięzdecydowaniezmieniło.Jeśli
chodziodyscyplinęintelektualnąisposóbmyślenia,tokrakowska
szkoławciążniejestmiejscem,któremnieukształtowało.Oszkole
teatralnejzawszemyślałamjakozawodówce–tomiałobyćmiejsce,
któredajeumiejętnościpraktycznedowykonywaniaokreślonejpracy.
TylkożewKrakowiedostałamtychumiejętnościzaskakującomało.
Byliśmyteżnakłanianidotego,żebynieodwoływaćsiędozaplecza
intelektualnegoalbometodologii,żebybazowaćnaintuicji,cozawsze
wydawałomisięczymśenigmatycznymimylącym.Spotkałamsiętam
oczywiścietakżeześwietnymiwykładowczyniamiiwykładowcami,
którzyuczylinasposługiwaniasiękonkretnyminarzędziamiisystemu
pracy.IgaGańczarczykpokazywałanampraktycznestrategie
dramaturgiczneito,jakróżnesposobylekturytekstumożnaprzenosić
nascenę.PrzezdwalatabyłamasystentkąJanaPeszka,którybardzo
dużomnienauczyłotym,jakpracowaćzaktoramiiaktorkami.Myślę
