Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
24
Częśćpierwsza.Tradycyjnyrachunekdźwigniekonomicznych
Dladrugiegoprzypadkuotrzymamyzaś:
Niech0<k<1,wtedy:
f
0
bid
(
1
+
i
bid
f
)(
ask
)
ykx
(
)
>
k
−zmianymniejniżproporcjonalne,
yx
()
oraz:
ykx
(
)
<
k
−zmianywięcejniżproporcjonalne.
yx
()
(1.10)
Następniedlaprzypadkuzmianmniejniżproporcjonalnychotrzymujemy:
Analogicznie,dlaprzypadkuzmianwięcejniżproporcjonalnychotrzy-
1
+
i
ask
(1.11)
mamy:b<0.
WiesławPlutauważa[1999,s.152−153],żezasadazmianmniej(więcej)niż
proporcjonalnychjestspełnionawtedy,gdyzależnośćmiędzydwiemazmiennymi
jestliniowaimapostać:
r
I
=
(
I
k
f
0
f
bidP
0
bid
()
−
11
\
I
)
(
+
i
ask
h
)
0
Efektyskalimożnazatemprzedstawićwsposóbogólnyjako:
r
I
=
(
I
k
f
0
bid
−
s
0
ask
f
0
bidP
()
\
I
)
(
1
+
i
bid
f
)
7
(1.12)
(1.13)
Wzór(1.13)jestrównoważnywzorowi(1.12).Występujetuwyrażenie
f
0
bidP
()
które
mierzynatężenieefektuskali,imbowiemwyższajestwartośćx,tymniższajest
wartość
f
0
bidP
()
atymsamymskalaprzynosiwiększekorzyści.
Narysunkach1.1i1.2przedstawimyilustracjęgraficznązmianwięcejorazmniej
proporcjonalnych,nawykresach(a)ujętychformułą(1.12),natomiastnawykre-
sach(b)równoważnąjejformułą(1.13).
