Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
trudnedoodróżnieniaodzwykłychmyśli(Woodsiin.,2015).Słysze-
niuDgłosu”częstotowarzyszypoczucie,żektośjestobecnywnajbliż-
szymotoczeniu,częstobezwyraźnejtreściorazdoznaniawinnych
modalnościachsensorycznych,wtymwzrokowych,somatyczno-doty-
kowych,węchowychikinestetycznych(Blom,2013).TerminDsłysze-
niegłosu”obejmujezatemheterogenicznągrupędoświadczeń,które
mogąznacznieróżnićsiępodwzględemcechfenomenologicznych.
Równolegledorosnącegouznaniafenomenologicznejzłożono-
ścitegozagadnienianastąpiłwzrostaktywnościwzakresiebadania
przyczynimechanizmówpodtrzymującychdoświadczenieDsłyszenia
głosu”.Wprzeciwieństwiedomodelubiomedycznegotradycyjnej
psychiatrii,którypostrzegasłyszeniegłosujakowynikdysfunkcjineu-
roprzekaźnikowych,doświadczeniesłyszeniaDgłosu”jestcorazczęściej
rozumianejakozróżnicowanezjawisko,któremożewynikaćzróżnych
przyczyn.BadaniazaczęłykoncentrowaćsięnaDgłosach”jakointere-
sującymiważnymaspekcieludzkiegodoświadczeniawewnętrznego,
anietylkojakonaobjawiezwiązanymzdysfunkcyjnąpracąmózgu.
PowyższerozważaniaiobserwowanazmianapodejściadoDgło-
sów”stałysięinspiracjądopowstanianiniejszejksiążki.Zoczywi-
stychpowodówmaonainterdyscyplinarnycharakter.Poruszane
wniejzagadnieniadotycząfenomenologii,psychologiipoznawczej
ipsychiatrii.Publikacjapowstałarównieżpoto,abyprzedstawić
doświadczenieautorkiwterapiipacjentówzprzewlekłymiDgłosa-
mi”,którzyzpunktuwidzeniamedycynystanowiligrupępacjentów
Dlekoopornych”czyniepoddającychsięleczeniu.
Wksiążceproponujęukładdwóchkomplementarnychczęści.
CzęśćI,wktórejomawiamstanbadańdotyczącyróżnychteoriiro-
zumieniaprzewlekłychDgłosów”orazczęśćII,wktórejomawiane
przypadkikliniczne,gdziezaprezentowaneprzykładypracyte-
rapeutycznej.WczęściI(teoretycznej)opisanezostałyróżnerodzaje
XI