Objawienia Bożej miłości

Juliana z Norwich

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-8043-780-7

DOI:

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2022

Liczba stron:

318

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Norwich, Juliana z. Objawienia Bożej miłości. Red. . Kraków: M, 2022, 318 s. ISBN 978-83-8043-780-7

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Norwich, J.Z.

T1 Objawienia Bożej miłości

PB M

PP Kraków

YR 2022

SN 978-83-8043-780-7

Bibliografia BibTex:

@Book{ 275402, author = "Norwich, Juliana z", editor = "", title = "Objawienia Bożej miłości", publisher = "M", year = "2022", address = "Kraków", isbn = "978-83-8043-780-7" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Norwich, Juliana z

ED -

TI - Objawienia Bożej miłości

PB - M

CY - Kraków

PY - 2022

SN - 978-83-8043-780-7

ER -

Netografia (standard APA):

Norwich, Juliana z. Objawienia Bożej miłości [baza danych online] Kraków: M, 2022 [dostęp: 22 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/objawienia-bozej-milosci-juliana-z-norwich-275402.

mistyka, objawienia, św. Faustyna, wizje, miłosierdzie Boże, mistyczka, Juliana z Norwich, średniowieczna mistyczka, wszystko będzie dobrze, jezu, ufam tobie

Juliana z Norwich jest uważana za jedną z najważniejszych mistyczek i teolożek obok św. Katarzyny ze Sieny i św. Teresy z Ávila; przywołuje ją Katechizm Kościoła katolickiego i papież Benedykt XVI w jednej ze swoich katechez. Żyła w XIV wieku w An...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-8043-780-7

DOI:

Wydawnictwo:

Rok wydania:

2022

Liczba stron:

318

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Strona tytułowa2
Strona redakcyjna3
Spis treści5
O mistyce chrześcijańskiej słów kilka12
Wprowadzenie16
CZĘŚĆ I. Lady Julian16
CZĘŚĆ II. Charakter książki30
CZĘŚĆ III. Temat książki48
Objawienia Bożej miłości69
ROZDZIAŁ I. Objawienie miłości w szesnastu ukazaniach69
ROZDZIAŁ II. Proste, nieuczone stworzenie, które już wcześniej pragnęło trzech darów Bożych73
ROZDZIAŁ III. Pragnęłam cierpieć razem z Nim75
ROZDZIAŁ IV. Ujrzałam (…) jakby to było podczas Jego męki (…). W tym samym ukazaniu Trójca nagle napełniła mi serce niezwykłą radością78
ROZDZIAŁ V. Boże, w Twojej dobroci daj mi siebie; w Tobie samym mam wszystko80
ROZDZIAŁ VI. Dobroć Boga jest najwyższym celem modlitwy, a zstępuje do głębi naszych potrzeb83
ROZDZIAŁ VII. Nie ukazano tu nic innego jak tylko naszą wiarę86
ROZDZIAŁ VIII. Wszystko to bardzo pobudziło we mnie miłość ku moim współwyznawcom – pragnienie, by zobaczyli i poznali to samo co ja89
ROZDZIAŁ IX. Gdy patrzę na siebie z osobna, jestem naprawdę niczym91
ROZDZIAŁ X. Bóg chce, by widziano Go i poszukiwano, by czekano na Niego i pokładano w Nim ufność93
ROZDZIAŁ XI. Wszystko, co uczynione, jest uczynione dobrze, bo wszystko czyni nasz Bóg i Pan. Grzech nie jest czymś uczynionym98
ROZDZIAŁ XII. Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa podobnie jak jest drogocenna, tak też jest przeobfita101
ROZDZIAŁ XIII. Nieprzyjaciel został pokonany przez najświętszą mękę i śmierć naszego Pana Jezusa Chrystusa103
ROZDZIAŁ XIV. Wiek każdego człowieka będzie znany w niebie, a każdy człowiek otrzyma nagrodę za ochoczą służbę i swój czas106
ROZDZIAŁ XV. Nie jest wolą Bożą, abyśmy się powodowali doznawanym cierpieniem, zamartwiając się nim i smucąc108
ROZDZIAŁ XVI. Konanie Chrystusa110
ROZDZIAŁ XVII. Jaki ból mógłby być dla mnie większy, niż widzieć cierpienie Tego, który jest całym moim życiem, moim szczęściem i moją radością?112
ROZDZIAŁ XVIII. Kiedy On cierpiał, cierpieliśmy i my115
ROZDZIAŁ XIX. Nauczyłam się w ten sposób znajdować niebo w Jezusie, a widziałam Go wtedy jedynie w cierpieniu117
ROZDZIAŁ XX. Cierpiał za grzechy każdego człowieka, który będzie zbawiony, widział ludzką niedolę i smucił się, bliski nam i pełen miłości119
ROZDZIAŁ XXI. Konamy teraz razem z Nim w Jego cierpieniu i męce. Znajdziemy się z Nim w niebie. Dzięki tej odrobinie cierpienia, jaką tu znosimy, zyskamy nieskończoną znajomość Boga, inaczej nam niedostępną121
ROZDZIAŁ XXII. Miłość, która skłoniła Go do przyjęcia męki, tak daleko przewyższa wszystkie Jego cierpienia, jak daleko niebo góruje nad ziemią123
ROZDZIAŁ XXIII. Radosny dawca. W mękę Jezusa Chrystusa włączona była cała Trójca Święta127
ROZDZIAŁ XXIV. Nasz Pan spojrzał na swój zraniony bok i rozradował się. „Oto jak cię umiłowałem”130
ROZDZIAŁ XXV. „Wiem dobrze, że chciałabyś zobaczyć moją Matkę. Czy chcesz ujrzeć w Niej, jak bardzo cię umiłowałem?”132
ROZDZIAŁ XXVI. „To Ja jestem, to Ja”135
ROZDZIAŁ XXVII. Zastanawiałam się nieraz, dlaczego Bóg w swojej przewidującej mądrości nie przeszkodził w powstaniu grzechu, wtedy bowiem – jak sądziłam – wszystko byłoby dobrze. Grzech jest stosowny [do czegoś potrzebny], wszystko jednak będzie dobrze137
ROZDZIAŁ XXVIII. Każdy przejaw współczucia, jakie z miłością żywimy dla swoich współwyznawców, to Chrystus w nas140
ROZDZIAŁ XXIX. Jakże wszystko może być dobrze wobec wielkiej szkody, jaką stworzeniu wyrządził grzech?142
ROZDZIAŁ XXX. Dwie części prawdy – część jawna: Zbawiciel i nasze zbawienie; część zakryta i nam niedostępna: wszystko poza naszym zbawieniem143
ROZDZIAŁ XXXI. Pragnienie duchowe (które było w Nim odwiecznie) jest w Nim tak długo, jak długo znajdujemy się w potrzebie, i pociąga nas ku Jego szczęściu145
ROZDZIAŁ XXXII. Dokonuje się czynów złych w naszych oczach i wyrządza krzywdy tak straszne, że wydaje nam się niemożliwe, by kiedykolwiek mogło to się skończyć dobrze. Wspaniały czyn, którym nasz Bóg i Pan sprawi, że wszystko będzie dobrze148
ROZDZIAŁ XXXIII. Wolą Bożą jest, abyśmy starannie rozważali wszystko, czego Bóg dokonał, nie powinniśmy jednak dociekać, czym będzie ów Jego wspaniały czyn151
ROZDZIAŁ XXXIV. Wszystko, co pożytecznie jest dla nas wiedzieć, nasz Pan życzliwie chce nam objawić153
ROZDZIAŁ XXXV. Zapragnęłam zyskać pewność co do bliskiego mi stworzenia. Większą cześć oddaje się Bogu, szukając Go we wszystkim niż w czymś poszczególnym155
ROZDZIAŁ XXXVI. Mój grzech nie wstrzyma działania Jego dobroci. Coś się dopełni – z naszym wejściem do nieba – a można to poznać częściowo tu na ziemi. Czyn ten dotyczy wprawdzie całej ludzkości, lecz nie wyklucza pojedynczej osoby. Nie ujawniono mi jednak, co nasz dobry Pan uczyni dla swoich biednych stworzeń158
ROZDZIAŁ XXXVII. W każdej duszy mającej dostąpić zbawienia jest bogobojna wola, która nie godziła się nigdy na grzech i nigdy się nie zgodzi. Cały nasz trud wynika z niedostatku naszej miłości162
ROZDZIAŁ XXXVIII. W niebie znamię grzechu zamienia się w chwałę164
ROZDZIAŁ XXXIX. Grzech jest najostrzejszą chłostą. Skrucha nas oczyszcza, współczucie przygotowuje, a głęboka tęsknota za Bogiem nas uszlachetnia166
ROZDZIAŁ XL. Prawdziwa miłość uczy nas, że trzeba nienawidzić grzechu jedynie ze względu na miłość. Nie widziałam piekła gorszego niż grzech. Bóg chce, abyśmy nieskończenie nienawidzili grzechu, a nieskończenie kochali duszę, tak jak kocha ją Bóg169
ROZDZIAŁ XLI. „Ode Mnie pochodzi twoja modlitwa”. Do modlitwy należy również wdzięczność172
ROZDZIAŁ XLII. Modlitwa jest właściwym rozumieniem przyszłej pełni radości, któremu towarzyszy tęsknota i głębokie zaufanie176
ROZDZIAŁ XLIII. Modlitwa jednoczy duszę z Bogiem179
ROZDZIAŁ XLIV. Bóg jest najwyższą, bezkresną Prawdą – Mądrością – Miłością niestworzoną, a dusza ludzka jest stworzeniem w Bogu, które ma te same właściwości stworzone182
ROZDZIAŁ XLV. Wszystkie sprawy niebiańskie i wszystkie sprawy ziemskie, które należą do nieba, są zawarte w tych dwóch sądach184
ROZDZIAŁ XLVI. Trzeba mieć świadomość, że jesteśmy grzesznikami, dlatego zasługujemy na gniew i cierpienie. On jest Bogiem: Dobrem, Życiem, Prawdą, Miłością, Pokojem. Jego czystość i jedność nie pozwalają Mu na gniew186
ROZDZIAŁ XLVII. Tracimy Go często z oczu i zdajemy się na samych siebie, a nie znajdujemy w sobie żadnych właściwych poruszeń – nic poza naszą przewrotnością189
ROZDZIAŁ XLVIII. Rozważałam miłosierdzie i rozważałam łaskę, działające na dwa sposoby w jednej miłości192
ROZDZIAŁ XLIX. Gdziekolwiek pojawia się nasz Pan, tam nastaje pokój, a ustępuje gniew. Dusza, w której zapanuje prawdziwy pokój, zaraz zostaje zjednoczona z Bogiem195
ROZDZIAŁ L. Ciąży na nas nieustannie wina naszego grzechu. W oczach Bożych dusza, która będzie zbawiona, nigdy nie obumarła ani nie obumrze198
ROZDZIAŁ LI. On jest Głową, a my Jego członkami. Dlatego nasz Ojciec nie może ani nie chce obarczać nas większą winą niż swojego Syna200
ROZDZIAŁ LII. Mamy teraz powód do żalu: nasz grzech jest przyczyną cierpień Chrystusa; mamy też na wieki powód do radości: Chrystus cierpiał, bo nieskończenie nas kocha213
ROZDZIAŁ LIII. W każdej duszy mającej dostąpić zbawienia jest bogobojna wola, która nie godziła się nigdy na grzech i nigdy się nie zgodzi. Bóg miłował nas, zanim nas stworzył, i umiłowaliśmy Go, stworzeni218
ROZDZIAŁ LIV. Wiara nie jest niczym innym jak trafnym rozumieniem – ze szczerym przeświadczeniem i niezłomnym zaufaniem – naszego bytu: tego, że jesteśmy w Bogu, a Bóg jest w nas, dla nas niewidoczny221
ROZDZIAŁ LV. Chrystus jest naszą Drogą. Człowiek będzie ocalony od dwojakiej śmierci223
ROZDZIAŁ LVI. Bóg jest nam bliższy niż nasza dusza. Nigdy nie dojdziemy do pełnego poznania Boga, dopóki jasno nie poznamy własnej duszy226
ROZDZIAŁ LVII. W Chrystusie jednoczą się nasze dwie natury229
ROZDZIAŁ LVIII. Całe nasze życie mieści się w tych trzech: naturze, miłosierdziu, łasce. Potężna Moc Trójcy jest naszym Ojcem, głęboka Mądrość Trójcy jest naszą Matką, wielka Miłość Trójcy jest naszym Panem232
ROZDZIAŁ LIX. Jezus Chrystus, który czyni dobro wobec zła, jest naszą Matką: z Niego mamy istnienie u zarania macierzyństwa, a następnie serdeczną opiekę miłości bez końca236
ROZDZIAŁ LX. Kochająca Matka239
ROZDZIAŁ LXI. Mając doświadczenie upadku, zyskamy niezwykłe poznanie miłości w Bogu na wieczność. Mocna i przedziwna jest bowiem miłość, której nie może zniechęcić i nie zniechęci grzech242
ROZDZIAŁ LXII. Bóg jest prawdziwym Ojcem i prawdziwą Matką natury: każda natura, którą stworzył, by płynąc z Niego, pełniła Jego wolę, zostanie odrodzona i wprowadzona w Niego ponownie dzięki zbawieniu człowieka przez działanie łaski246
ROZDZIAŁ LXIII. Grzech prawdziwie jest nieczysty, tak jak prawdziwie jest wbrew naturze. Jezus uzdrowi nas całkowicie248
ROZDZIAŁ LXIV. „Znajdziesz się na wysokościach”. Przepiękna istota, dziecko – foremne, zwinne i pełne życia, bielsze od lilii251
ROZDZIAŁ LXV. Miłość Boża tworzy między nami taką jedność, że kiedy ją rozumiemy, nikt z nas nie może się oddzielić od drugiego człowieka254
ROZDZIAŁ LXVI. Wszystko się zakończyło i nie widziałam już nic więcej. Przez błahe cierpienie cielesne utraciłam niemądrze na pewien czas pociechę, jaką było to błogosławione objawienie naszego Boga i Pana256
ROZDZIAŁ LXVII. Jezus nigdy nie opuści naszej duszy, bo w nas ma najmilszy dom i wieczne mieszkanie. Nasza dusza nigdy nie poprzestanie na tym, co poniżej niej, ale nie zadowoli się także sobą259
ROZDZIAŁ LXVIII. Nie powiedział: „Nie zaznasz przeciwności, nie zaznasz trudu, nie zaznasz udręki”. Powiedział: „Nie zostaniesz pokonana”261
ROZDZIAŁ LXIX. Męka Chrystusa ocaliła mnie od nieprzyjaciela263
ROZDZIAŁ LXX. Nie znajdziemy w doczesnym życiu trwałego dobra wyższego nad wiarę, poza wiarą nie znajdziemy też pomocy dla duszy, dlatego zgodnie z wolą Pana powinniśmy trwać w wierze265
ROZDZIAŁ LXXI. Trzy sposoby postrzegania oblicza Pańskiego267
ROZDZIAŁ LXXII. Dopóki mamy cokolwiek wspólnego z grzechem, nie zdołamy jasno ujrzeć chwalebnego oblicza naszego Pana269
ROZDZIAŁ LXXIII. Mamy w sobie dwa rodzaje choroby: niecierpliwość, czyli lenistwo, i rozpacz, czyli nieufny lęk272
ROZDZIAŁ LXXIV. Poza bogobojnym lękiem żaden nasz lęk nie podoba się w pełni Bogu275
ROZDZIAŁ LXXV. Poznamy prawdziwie przyczynę wszystkiego, czego Bóg dokonał, i na zawsze poznamy przyczynę wszystkiego, co Bóg dopuścił278
ROZDZIAŁ LXXVI. Dusza zapatrzona w dobroć Jezusa, naszego Pana, nienawidzi nie piekła, lecz grzechu280
ROZDZIAŁ LXXVII. „Nie oskarżaj siebie nadmiernie w przekonaniu, że wszystkie twoje utrapienia i kłopoty są przez ciebie zawinione. Owocną pokutą jest całe twoje życie”. Bóg chce, abyśmy znajdowali pokrzepienie w tym lekarstwie282
ROZDZIAŁ LXXVIII. Choćby Pan wywyższył nas szczególnym darem kontemplacji, musimy wciąż mieć świadomość swojego grzechu i słabości285
ROZDZIAŁ LXXIX. Jak mnie pouczono, powinnam zważać na własny grzech, a nie na grzechy cudze, chyba że dla pomocy i dodania otuchy moim współwyznawcom287
ROZDZIAŁ LXXX. Pan jest najbliższy i najdyskretniejszy, najwyższy i najniższy, i czyni wszystko. Miłość nie może nigdy obyć się bez współczucia289
ROZDZIAŁ LXXXI. Bóg postrzega całe nasze życie jako pokutę: trwałą pokutą jest nasza miłosna tęsknota. Tęskni za nami, bo nas kocha291
ROZDZIAŁ LXXXII. Upadając czy powstając, zawsze jesteśmy troskliwie zachowywani w jednej miłości293
ROZDZIAŁ LXXXIII. Życie, miłość i światło295
ROZDZIAŁ LXXXIV. Miłość297
ROZDZIAŁ LXXXV. „Panie, bądź błogosławiony – oto jest tak właśnie i jest dobrze”298
ROZDZIAŁ LXXXVI. Przesłaniem Pana była miłość299
DOPISEK SKRYBY301
Nota edytorska303
Dodatek. Katecheza papieża Benedykta XVI podczas audiencji generalnej 1 grudnia 2010 roku305
Przypisy311