Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
36
3.GEOMETRIAOSTRZANARZĘDZIASKRAWAJĄCEGO
zktórychwynikazależność
tg
α
n
=
cos
tg
α
λ
o
s
[6-2]
Wtablicy3.1(zestawionejzgodniezPN-ISO3002-1+A1)znajdujemywiel-
kości,któreniebyłydotychczasdefiniowane.Określmyjezatem.
Narysunku3.2płaszczyznyukładunarzędziaprzyjętoarbitralniejakoprosto-
padłelubrównoległedowybranychkierunkówruchówbądźstycznelubnormalne
dokrawędziskrawającejnarzędzia.Nieznaczytojednak,żewielkościokreślone
wtychpłaszczyznachwpełnicharakteryzujągeometrięostrza.Rzeczywisty(naj-
mniejszy)kątprzyłożeniaObleżywpłaszczyźniePbpołożonejpodkątemθrwzglę-
dempłaszczyznybocznejPf,azatemniezawszepokrywasięzpłaszczyznąprzekro-
jugłównegoPoczyprzekrojunormalnegoPn.Podobnie,rzeczywistykątnatarcia,g
(nazywanyteżgeometrycznymkątemnatarcia)leżywpłaszczyźniePgpołożonej
podkątemδrwzględemPf(rys.3.6).
Rys.3.6.Przekroje:a)rzeczywistegokątanatarcia7b)najmniejszegokątaprzyłożenia
Kilkaprzykładówstosowaniawzorówzawartychwtabl.3.1.
Przykład1.Dladwóchnożytokarskichzrys.3.7aib,gdziesąpodanewartościkątówκrl
κ!
r,αo,α!
o,γo,λsokreślić:kątyγn,αn,którewystąpiąwprzekrojunormalnym(Pn),
rzeczywistykątnatarciaγg,rzeczywistykątprzyłożeniaαb,orazwyznaczyćpłasz-
czyznyPgiPb,wktórychonewystąpią.(PłaszczyznaPgwyznaczaprzybliżonykie-
runekspływuwióra).
Zewzorówztabl.3.1:
[7-2]
tg
γ
n
=
tg
γ
o
⋅
cos
λ
s
,
[15-2]
tg
γ
g
=
±
tg
2
γ
o
+
tg
2
λ
s
,
[6-2]
tg
α
n
=
cos
tg
α
λ
o
s
[14-2]
ctg
α
b
=
±
ctg
2
α
o
+
tg
2
λ
s
,
