Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Wprowadzenie
MateuszŁukaszyk
AnnaBodzenta-Łukaszyk
Obrzęknaczynioruchowy(angioedema,AE)należydostanówzagrożenia
życia.Charakterystycznymobjawemchorobyjestwystępującenapadowo,
nawracające,ograniczoneiniesymetryczneobrzmienieluźnejtkankiłącznej
wwarstwiepodskórnejtwarzyikończynlubobrzmieniewarstwypodśluzów-
kowejgórnychdrógoddechowychiprzewodupokarmowego.Obrzękmoże
byćzlokalizowanywróżnychczęściachciała.Najczęstsząlokalizacjąobrzęku
okoliceoczodołów,usta,język,kończyny,okolicegenitaliówiścianajelit.
Możeonwystępowaćwjednymmiejsculubwwielulokalizacjachjednocześnie.
Częstowspółistniejezpokrzywką.
Obrzęknaczynioruchowyzostałporazpierwszyopisanyw1586rokuprzez
włoskiegonaukowcazMantuiMarcelloDonati(1538-1602).Opisdotyczył
młodegopacjentazobrzękiemustitwarzyorazzmianaminaskórzeotypie
żywoczerwonejpokrzywki[1].
Pojedynczeprzypadkipacjentówzizolowanymobrzękiemnaczynioruchowym
lubobrzękiemwspółistniejącymzpokrzywkąopisali:w1777rokuFranzAnton
Mai(1742-1814),w1843rokuRobertJamesGraves(1796-1853)iw1876roku
JohnLawsMilton(1820-1898)[2].
W1882rokuniemieckilekarzHeinrichIrenaeusQuinckepracującywKlinice
UniwersytetuwKolonii(Christian-Albrechts-UniversitätzuKiel)opisałserię
przypadkówpacjentówzostrym,ograniczonym(bezpokrzywki)obrzękiem
naczynioruchowym.Znazwiskiemtegolekarzawiążesięciągleaktualnanazwa
choroby-obrzękQuinckego,obowiązującawwielukrajach,szczególniejeśli
obrzękdotyczytwarzyiwarg[3].
1.Wprowadzenie
1