Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bojakpiję,tomniekłuje;
wtedywpiersiserceczuję,
straszniewielceodgaduję:
takpopolskucośmiarkuję.4
Wedlejednejzdwóchinterpretacjipostać
tastylizowanabyłanaStanisławaPrzybyszewskiego.
Demonicznośćsamegopisarzaijegobohaterów,
podobniejakdekadenckichbohaterów
Próchna
Wacława
BerentaczykatastroficznychpowieściStanisława
IgnacegoWitkiewicza,opierałasiętakżenaspożywaniu
przeznichwnadmiarzealkoholu,costanowiuniwersalny
wyróżnikbohemyartystycznejprzełomudziewiętnastego
idwudziestegowieku.
WprzypadkuNosakluczowejestjednakowoodwołanie
do„polskości”(„Szopengdybyżył,tobypił”).Wtym
ujęciupiciewyraźniestajesięrdzeniemtożsamości;
inaczejjednakniżwamerykańskiej
Casablance
(reż.
MichaelCurtiz,1942).TamRicknapytanieonarodowość
odpowiada:Jestempijakiem”(podobnąfrazęznajdziemy
w
Małymksięciu
Antoine'adeSaint-Exupéry'ego).
TymczasemPolakjestPolakiem,oilejestpijakiem
–przynajmniejwsferzeprzedstawieńkomunikujesię
zesobąiświatemzapomocąalkoholu.Początkitego
trwałegowzorcakulturowegodatowaćtrzeba
przynajmniejnazłotywieksarmatyzmu,wcielony
wliteraturzedziewiętnastowiecznejwpostaćZagłoby
zjegozdroworozsądkowymrozpoznaniem,że„człeknad
apetytjeśćniemoże,pićmoże”.
Pytaniepsychiatry–dlaczegoonpije?–zadane
społeczeństwuczynarodowiujawniakilkastylówpicia
