Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jestgłodzony,przymieragłodem,aleczęściejktoś,kto
głodunasycićniemoże,ktonigdyniemadosyć.
NakanwietegoopowiadaniaTadeuszRóżewiczoparł
swójdramat
OdejścieGłodomora
(1979),adopodjętych
wtejsztucewątków(ipostaciFranzaKafki)powrócił
jeszczew
Pułapce
(1982).Franzwydajesięwyrastać
zpostaciGłodomora(apoetanazywagdzieśKafkę
wprost„jednymzwielkichGłodomorów”).
Obie„kafkowskie”sztukiRóżewiczaopowiadają
odramacieartystyżyjącegoitworzącego
wmieszczańskiejikonsumpcyjnejkulturze,artysty
niezrozumianego,wyobcowanego,naznaczonego
innością,jakośodrzuconegoprzezświat,aletakże–świat
odrzucającego.Zdrugiejstrony–obiemówiątakże
odramaciecielesności,zatrzaśnięciuw„pułapceciała”.
Franzamdlizapachgotującegosiękalafiora.Wstrętbudzą
resztkijedzeniazbierającesięmiędzyzębami.Zwłaszcza
strzępkimięsa,które–jaktwierdzi–natychmiast
zaczynajągnićicuchnąćpadliną.Głodomórosiągnął
wgłodowaniuprawdziwemistrzostwoimógłby–jak
mówi–głodowaćwnieskończoność.Obiesztuki
Różewiczamającharakterliterackiejparaboli.Naile
wskazująnapewnecechywspółczesnejkultury?Czy
Różewi-czowskiegoGłodomoramożnauznaćzaliteracki
portretanorektyka?
Przezbardzodługiczas„dyskursdiety”był
warunkowanyprzepisamireligijnymi(wKościele
katolickimobowiązywałookołostudnipostu)iodsyłał
doideałówascezy.Szczupłośćmiałatakżewymiar
klasowy:wepokachniedoborużywnościchudzi
