Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MankiewiczównąiAleksandremŻabczyńskim).Nawet
wtonacjikomediowejświatnocnejrozrywki,wktórej
taniecpseudonimujeseksijednocześniestanowidla
niegoalibi,wyraźnieodmiennieformułujezaleceniapod
adresemkobietimężczyzn.
Nocnylokalstajesięznakiemwszystkiegotego,
comożna(choćbyćmożeniepowinnosię)robićwnocy.
Dwuznacznaauraotaczatakżefordanserki,któretańczą
zapieniądze,alekupno-sprzedażkilkuminuttańcakryje
wsobiepotencjęprzedłużeniakontraktu.Taskrywana
sugestiatyleżoddajerzeczywistośćnocnegożycia
wmiastach,cowarunkiprodukcjifilmowej.Bodajnigdzie
naświeciecenzuraniedopuszczałanaekranbohaterek
zajmującychsięprostytucją–tasytuacjatrwałajeszcze
dolatsześćdziesiątychubiegłegowieku.Stądwłaśnie
zatrzęsienietancerekipiosenkareknaDzikimZachodzie
czyseksualnaauratowarzysząca„kobietom
dostarczającymrozrywki”.Ichnajatrakcyjniejszym
wcieleniembyłaMarlenaDietrich,żebyprzypomniećjej
rolew
Błękitnymaniele
czy
Maroku
(obawyreżyserowane
przezJosefavonSternberga,1930).Wpolskich
produkcjachmusiałajązastąpićTolaMankiewiczówna,
śpiewając„Górąkobieta,tyłemkobieta,zawszekobieta
racjęma”(przypominamjednak,żetokomedia
–apiosenkajestsatyrąnaniemądrąpaniąminister).
Maniera„dansingowa”natyledominowaławfilmowej
produkcjidwudziestolecia,żetotaniecilokalrozrywkowy
bądźbalstałysiępolatachniemalsynonimamitejepoki,
oczymświadcząpowrotydoniejwfilmachmuzycznych
JanuszaRzeszewskiego
(Hallo,Szpicbródka,czyliostatni
