Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
będęprzychodzićnazajęcia–rozmarzyłamsię
wduchu.Tutajbędęmiałapraktyki,amożenawetstaż
idyżury.Takjakci,którzyidąnaprzeciw–pomyślałam,
patrzącnagrupkęstudentówwbiałychfartuchach
wystającychspodkurtek.Ztyłuzaresztąszła
obejmującasiępara.Zamarłam–chłopakiem
obejmującymdziewczynębyłMateusz.Uśmiechałsię
doniejicośjejmówiłdoucha.Stałamnieruchomo
ipatrzyłamnanichjakzahipnotyzowana.Chybawyczuł
mójwzrok,bospojrzałwmojąstronę.Stanął.Był
zmieszany,jakbychciałuciecodtegomiejscaitej
dziewczyny.Nagleoprzytomniałam.Odwróciłamsię
izaczęłambiec.Dogoniłmnie.
–Ada,poczekaj,wytłumaczęciwszystko–powiedział
gorączkowo.–Terazniemamczasu,bozachwilę
zaczynająsięzajęcia,aledziśdociebieprzyjadę.
Dobrze?
Nieodpowiedziałam,bonadjechałtramwaj.
Wsiadłam.Przezszybęwidziałam,jakMateuszwciąż
stoinachodnikuinamniepatrzy.
Popowrociedodomuzaszyłamsięwswoimpokoju.
Wubraniurzuciłamsięnałóżko.Zaniepokojonamama
cochwilępytała,czyniejestemchora,bodziwnie
wyglądałam.NawetKarolinadomniezajrzała.Widząc
mojązbolałąminę,powiedziała:
–Witajwklubie.
–Niewiem,ococichodzi–odburknęłam.–Głowa
mnieboli.
Rzuciłamiuważnespojrzenie,wzruszyłaramionami
iwyszła.
OkołoosiemnastejprzyjechałMateusz.Nadalleżałam
włóżku.Usiadłnakrześleprzybiurkuichwilęmilczał.
–Poznaliśmysięzawcześnie–powiedziałcicho.–
