Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
CzęśćI.Istota,przyczynyizagrożeniawynikającezodrzuceniarówieśniczego...
nadprzeciętnympoziomiemotywacjireagująonepozytywnymwzmocnieniem
nazachowaniaświadcząceokoncentracjiczłonkówswojejgrupynauczeniu
się.Cociekawe,ichzachowaniaświadcząceobrakukoncentracjinazadaniach
szkolnychspotykająsięzkrytykąinnychdzieciwklasie,nienależącychdotego
koleżeńskiegogrona.Zachowaniatepodtrzymująichwysokipoziommotywacji
donauki.Uczniowieomotywacjiniskiejiponiżejśredniejdlaklasyniedostają
wsparciaodkolegów,zktórymiutrzymująkontakty,rzadkoteżichzachowa-
niaświadcząceoniekoncentrowaniusięnazadaniachszkolnychkrytykowane
przezinnedziecizklasy.Wtejsytuacjijedynymźródłemwsparciadlanich
zachowanianauczyciela.Wtychbadaniachokazałosięteż,żenauczycielreagu-
jewzmocnieniemnazachowaniaświadcząceokoncentracjiuczniównazadaniu
ikrytyką,wprzypadkugdyuczniowiezajmująsięczymśinnym,niezależnieod
tego,kimjestuczeń.Wyniktenpozostajeniezgodnyzdanymiprzytaczanymi
wrozdziale4świadczącymioniejednakowymtraktowaniudzieciprzeznauczy-
cieli.Byćmożenależałobygouznaćzakonsekwencjęfaktu,żezachowaniabyły
rejestrowaneprzezzewnętrznychobserwatorówobecnychnalekcji,aleteż
możliwe,żetennauczyciel(bobadaniaprowadzonowjednejklasie)poprostu
funkcjonowałinaczej.Dzieci,którerozpoczynałyrokszkolnyzmotywacjądo
naukiniskąlubponiżejśredniejdlaklasy,utrzymywałytenpoziomipodkoniec
rokuszkolnegoróżniłysięistotniewtymzakresieodswoichdobrzezmotywowa-
nychdonaukirówieśników,wspieranychiprzezgronokolegów,zktórymiutrzy-
mująkontakty,iprzeznauczyciela.Skorojakwynikaztychbadańwwieku
10–11latwsparcienauczycielaokazujesięważniejszedlamotywacjidonaukiod
wsparciarówieśników,topowinienonbardziejwspieraćtedzieci,któremająni-
skąmotywacjędonaukiidlaktórychjestjedynymźródłemwsparcia,anietrak-
towaćjetaksamojakdzieciwysocezmotywowanedonauki,mającewsparcie
podtrzymująceichmotywacjęzestronyswoichbliskichkolegówiinnychdzieci
wklasie.Wtymprzypadkusprawiedliwienieoznaczakażdemutaksamo.
Takwięcdzieckomającetrudnościwnauceiniskądoniejmotywację,jeśli
wogóleznajdziesobietowarzystwowklasie,toraczejwśróddzieci,któremają
podobnystosunekdoobowiązkówszkolnych.Kontaktyztakimirówieśnikami
niebędąmupomagaływprzezwyciężaniunapotykanychtrudnościwnauce.
Bardziejprawdopodobneobronnereakcjepolegającenadeprecjonowaniu
wartościszkołyistawianychwniejwymagań.
PotwierdzajątowpewnymstopniuwynikibadańDomagały-Zyśk(2004)
prowadzonewśródgimnazjalistów.Okazujesię,żeprzyjacieleuczniówmają-
cychtrudnościwnauceistotnierzadziejniżprzyjacieleuczniów,którzysobie
dobrzeradząznauką,oczekująodnichosiąganiadobrychstopni,interesująsię
ichtrudnościamiwnauceiumiejąimzaradzić.Chłopcyztrudnościamiwnauce
częściejniżdziewczętauważają,żeichprzyjacieleprzeszkadzająimwosiąga-
niulepszychwyników.Autorkapisze,chęćprzynależnościdogrupy,której